نوشتہ کار ءُساچکار :نوکیں لیکو ءُ سسادیوک ءُنوکیں سماے ءَپرینوکیں نوشتانک ”ساچشت “اِنت۔ گالاں سنج ءُگلگال کنت ‘نوکیں گالے گڑاِیت ، کوھنیں گالے ءَتاجگ کنت یا بزانتءَ ئِے تر ین اِیت یا زبان ءِھستیں راھبندانی تہ ءَگوں دوگالانی نوکیں رِد ءُبندے ءَوتی سنچداریں ھیال یا چمگندیں ندارگاں انچوش گوْش اِیت کہ تو نہ گوْش ءَ توارے اِش کوْنگ ءَ ئے بلکیں انچوش سما کن ءَکہ شرکنیں تامے نوشگ ءَ ئے پمیشکااِے ھچ بھمانگی گپے نہ اِنت :”پر زیمریں گال بالاد ءَوشنود کن اَنت “ ۔
پہ درورنمیرانیں سید ھاشمی ءِ جوڑ کرتگیں گالبنداں دلگوش بہ دئے اِت ”سکیندے ،
تْراپکنیں تْرمپ ،کچوگری ، کچو چینی ،ندجنی ،دَسچار،درین شھم ،مھرگْرنچ،چمشانک ، گِسبند،وتکار،وشتْرانی ، شھزانت ، شرکار،سھرائیں ساڑا،ھوشبند،راجواجہ،ندنام،واناک ، زاناک ، رندرَو،بام آسگ ،بُنگش،میر گِند،سچکانیں سسّا۔“یا لھتیں گال ءُ گالبند کہ نوکیں بزانت دیگ بوتگ اَنت :”بربین ،نمدی ، وتگش ، گسر گند ، شھدربرجاہ ، راجدپتر ، سر دپتر ،بنرھبند ،بنگیجی ، بنگپ ، بنکار گال ، پیتبند ،دستونک ( پہ غزل ءِ بزانت ءَ)،رم (پہ نثر ءِبزانت ءَ)، لچہ ، سیاھگ ( رسم الخط ءِبزانت ءَ) ، نادرھجاہ ،زِروان ( جزیرہ) ،زانگشود(زانگ شود۔برین واش )“ ءُ”تامر (ویڈیو)“ءِرنگیں وتگڑیں گال کہ مروچی بلوچی زبان ءِبھر جوڑ بوتگ ءُسک باز کارمرد بیت ۔
سیدگونگ ءَھمک ادبی ساچکار ءَوتی دَرّای چَہ گالانی ترامگ ءُسجّینگ ءِازم ءَکرتگ ھما لچہ کاری یا رم نویسی کہ برز ءَکرتگیں ساڑا ءَدپ مہ وارت ایوک ءَنوشتانک گوشگ بیت بلے ساچشت گوشگ نہ کرزاِیت کہ ناں نوکیں ھیالے داراِیت نہ وتی جتائیں رد ءُبند ءُزیبائی یے ھست ۔ گیشتریں لچہ کار یکیں اِزم ءُراھبندءِسر ءَنوشتہ کن اَنت بلے ھرکسی ھیال ءُدرشانداب وتیگ اِنت پمیشکا مانہ گوش اِیں کہ رندگیری ءُگیگان کنگ بوگ ءَاِنت بلکیں ھریکے ءِنکان کہ ساچشت ءِساڑ ءَپیلو کن اَنت ھمائیءِساچشت زانگ بنت ۔پہ ساچشت ءُگیگان ءِشر پجارگ ءَاے درور ءَھم بہ چاراِت :”بان ءُماڑی ھم گوں سنگ ءَپیم کنگ بنت ءُبت تراش ھم سنگ ءَکار بند اِیت بلے ھشت ءُ گِلکاریں بان بندوک یکیں ڈیل ءُڈَب ءَسنگ ءُھشتاں سر ءُچیر کنت ءُبت تراش مدام نوکتریں ھیال ءُدابے ءَسنگ ءَتراش اِیت ءُ وڑوڑیں گوناپ رَج اِیت ۔چوش نہ اِنت کہ یک لوگ بندوکیں اُستاے ساچکارے بوت نہ کنت مصرءِاھرام ءُھندءِپادشاہ شاھجھان ءِجوڑکنائینتگیں تاج محل جھان ءِ شھکاراں پمیشکاھوار اَنت کہ آھانی بند چَہ دگہ ماڑیاں جتا ءُبھمانگی اَنت چَہ ھمیشاں یک سنگ ءِدیوالے ”چین ءِدیوال “ھم چَہ وتی مھکمی ءُدراجی ءِسبب ءَ جھان ءِھپتیں شھکاراں ھوار اِنت۔“
چَہ برزءِ گپاں ما ”نوشتہ کار “ ءُ”ساچکار“ءِمیان ءَاے کشک ءَرست کن اِیں:” ھما سر پد ءُزانتگیں گپاں کہ پیسر ءَکسے ءَگوشتگ اَنت یا زانت اِش ماں وتی رد ءُبند داتگیں گالاں نویسوک نوشتہ کا ر ءُ ھماکس کہ یک چد ءُپیش نہ گوشتگ ءُنہ زانتگیں گپے نوشتہ کنت ساچکار گوشگ بیت ۔“
”بانبندوک “ ءُ”بت تراش“ ءِدرور ءَ”یکے ءِگور ءَ”اِزم “ھست بَلے نوکیں ھیال نیست پمیشکا ساچکارے ءِبستار ءَرست نہ کنگ ءَاِنت ءُدومی مدا م نوکیں ھیال ءُپیمی ءَکار کنت ءُزبردستیں اِزمکارے ھم ۔ پہ ساچکاری ءَازم ءُنوک ھیالی ھردو لوٹ اِیت چوش نہ بیت کہ یکے ءِگور ءَچَہ نوک ءَنوکتریں ھیال ھست بَلے بت تراشی ءِاِزم ءَنہ زانت ءُاَگاں زانت جوان ئِے نہ زانت تا اوَل آئی ءِ جوڑ کرتگیں ”بت “کس ءَچوش دوست نہ بیت کہ آئی ءَساچشت ءِبستار بہ دنت ءُاگاں کمے باز اَلکاپ ھم بہ بیت تا گندوک سما کن اَنت کہ جوڑ وَ مردمی بتے کنگ بوتگ بَلے چمے کساس نہ اَنت یا دست ءُپادءِلنکوک ئِے مردم بُر نہ اَنت گڑا اِے رنگ ءَگوشگ بیت ”ساچکار“اِزمی تک ءَنزور اِنت ۔نوں ھما دور ءُنوبت ءِاِزم چارگی اِنت کہ کجام سیمسر ءَاِنت داں کہ زانگ بہ بیت کہ جوڑ کنوک ءِ جوڑشت ( بت یا دگہ شے یے )ساچشتی کیلوان اِنت کہ ناں۔انچوش کہ یک نوبتے ءَبت ءُبتم ( آرٹ ) راستیں کچ ءُکساس ءَنہ بوتگ اَنت یا ھونڈانی(غارانی) دیوالانی سر ءَزمانگی بترجی ( بُت رَجی ) ھست اَنت، گمان بیت کہ انوگیں دوسالی چکے ھم چَہ آھاں شر تریں لیکّار کش اِت کنت۔ بَلے کمے دلگوش دیگ ءُچارگ ءَ سما بیت کہ گیشتریں بتانی تہ ءَلیکّارانی کَشّگ ،کچ ءُدراجی یک گچینیں وڑے ءَاَنت ۔ چوش نہ بوتگ کہ ھرکس ءُنا کس ءَ گوں ازبابے ءَدیوال دِرتگ ءُ آئی ءِھمے بے سریں کِشّک یک بتمے منّگ بوتگ ۔ من ھمے منارینگ لوٹ آں کہ” اِزم ساچکارءِبنی ھمراہ ءُساچشت ءِبُن بھر اِنت “............................ ماں اِے نوشتانک ءَ منظور بسمل پہ درور زورگ ءُ ھمے ھیال چاگرد ی کنگ بوتگ۔
پہ درورنمیرانیں سید ھاشمی ءِ جوڑ کرتگیں گالبنداں دلگوش بہ دئے اِت ”سکیندے ،
تْراپکنیں تْرمپ ،کچوگری ، کچو چینی ،ندجنی ،دَسچار،درین شھم ،مھرگْرنچ،چمشانک ، گِسبند،وتکار،وشتْرانی ، شھزانت ، شرکار،سھرائیں ساڑا،ھوشبند،راجواجہ،ندنام،واناک ، زاناک ، رندرَو،بام آسگ ،بُنگش،میر گِند،سچکانیں سسّا۔“یا لھتیں گال ءُ گالبند کہ نوکیں بزانت دیگ بوتگ اَنت :”بربین ،نمدی ، وتگش ، گسر گند ، شھدربرجاہ ، راجدپتر ، سر دپتر ،بنرھبند ،بنگیجی ، بنگپ ، بنکار گال ، پیتبند ،دستونک ( پہ غزل ءِ بزانت ءَ)،رم (پہ نثر ءِبزانت ءَ)، لچہ ، سیاھگ ( رسم الخط ءِبزانت ءَ) ، نادرھجاہ ،زِروان ( جزیرہ) ،زانگشود(زانگ شود۔برین واش )“ ءُ”تامر (ویڈیو)“ءِرنگیں وتگڑیں گال کہ مروچی بلوچی زبان ءِبھر جوڑ بوتگ ءُسک باز کارمرد بیت ۔
سیدگونگ ءَھمک ادبی ساچکار ءَوتی دَرّای چَہ گالانی ترامگ ءُسجّینگ ءِازم ءَکرتگ ھما لچہ کاری یا رم نویسی کہ برز ءَکرتگیں ساڑا ءَدپ مہ وارت ایوک ءَنوشتانک گوشگ بیت بلے ساچشت گوشگ نہ کرزاِیت کہ ناں نوکیں ھیالے داراِیت نہ وتی جتائیں رد ءُبند ءُزیبائی یے ھست ۔ گیشتریں لچہ کار یکیں اِزم ءُراھبندءِسر ءَنوشتہ کن اَنت بلے ھرکسی ھیال ءُدرشانداب وتیگ اِنت پمیشکا مانہ گوش اِیں کہ رندگیری ءُگیگان کنگ بوگ ءَاِنت بلکیں ھریکے ءِنکان کہ ساچشت ءِساڑ ءَپیلو کن اَنت ھمائیءِساچشت زانگ بنت ۔پہ ساچشت ءُگیگان ءِشر پجارگ ءَاے درور ءَھم بہ چاراِت :”بان ءُماڑی ھم گوں سنگ ءَپیم کنگ بنت ءُبت تراش ھم سنگ ءَکار بند اِیت بلے ھشت ءُ گِلکاریں بان بندوک یکیں ڈیل ءُڈَب ءَسنگ ءُھشتاں سر ءُچیر کنت ءُبت تراش مدام نوکتریں ھیال ءُدابے ءَسنگ ءَتراش اِیت ءُ وڑوڑیں گوناپ رَج اِیت ۔چوش نہ اِنت کہ یک لوگ بندوکیں اُستاے ساچکارے بوت نہ کنت مصرءِاھرام ءُھندءِپادشاہ شاھجھان ءِجوڑکنائینتگیں تاج محل جھان ءِ شھکاراں پمیشکاھوار اَنت کہ آھانی بند چَہ دگہ ماڑیاں جتا ءُبھمانگی اَنت چَہ ھمیشاں یک سنگ ءِدیوالے ”چین ءِدیوال “ھم چَہ وتی مھکمی ءُدراجی ءِسبب ءَ جھان ءِھپتیں شھکاراں ھوار اِنت۔“
چَہ برزءِ گپاں ما ”نوشتہ کار “ ءُ”ساچکار“ءِمیان ءَاے کشک ءَرست کن اِیں:” ھما سر پد ءُزانتگیں گپاں کہ پیسر ءَکسے ءَگوشتگ اَنت یا زانت اِش ماں وتی رد ءُبند داتگیں گالاں نویسوک نوشتہ کا ر ءُ ھماکس کہ یک چد ءُپیش نہ گوشتگ ءُنہ زانتگیں گپے نوشتہ کنت ساچکار گوشگ بیت ۔“
”بانبندوک “ ءُ”بت تراش“ ءِدرور ءَ”یکے ءِگور ءَ”اِزم “ھست بَلے نوکیں ھیال نیست پمیشکا ساچکارے ءِبستار ءَرست نہ کنگ ءَاِنت ءُدومی مدا م نوکیں ھیال ءُپیمی ءَکار کنت ءُزبردستیں اِزمکارے ھم ۔ پہ ساچکاری ءَازم ءُنوک ھیالی ھردو لوٹ اِیت چوش نہ بیت کہ یکے ءِگور ءَچَہ نوک ءَنوکتریں ھیال ھست بَلے بت تراشی ءِاِزم ءَنہ زانت ءُاَگاں زانت جوان ئِے نہ زانت تا اوَل آئی ءِ جوڑ کرتگیں ”بت “کس ءَچوش دوست نہ بیت کہ آئی ءَساچشت ءِبستار بہ دنت ءُاگاں کمے باز اَلکاپ ھم بہ بیت تا گندوک سما کن اَنت کہ جوڑ وَ مردمی بتے کنگ بوتگ بَلے چمے کساس نہ اَنت یا دست ءُپادءِلنکوک ئِے مردم بُر نہ اَنت گڑا اِے رنگ ءَگوشگ بیت ”ساچکار“اِزمی تک ءَنزور اِنت ۔نوں ھما دور ءُنوبت ءِاِزم چارگی اِنت کہ کجام سیمسر ءَاِنت داں کہ زانگ بہ بیت کہ جوڑ کنوک ءِ جوڑشت ( بت یا دگہ شے یے )ساچشتی کیلوان اِنت کہ ناں۔انچوش کہ یک نوبتے ءَبت ءُبتم ( آرٹ ) راستیں کچ ءُکساس ءَنہ بوتگ اَنت یا ھونڈانی(غارانی) دیوالانی سر ءَزمانگی بترجی ( بُت رَجی ) ھست اَنت، گمان بیت کہ انوگیں دوسالی چکے ھم چَہ آھاں شر تریں لیکّار کش اِت کنت۔ بَلے کمے دلگوش دیگ ءُچارگ ءَ سما بیت کہ گیشتریں بتانی تہ ءَلیکّارانی کَشّگ ،کچ ءُدراجی یک گچینیں وڑے ءَاَنت ۔ چوش نہ بوتگ کہ ھرکس ءُنا کس ءَ گوں ازبابے ءَدیوال دِرتگ ءُ آئی ءِھمے بے سریں کِشّک یک بتمے منّگ بوتگ ۔ من ھمے منارینگ لوٹ آں کہ” اِزم ساچکارءِبنی ھمراہ ءُساچشت ءِبُن بھر اِنت “............................ ماں اِے نوشتانک ءَ منظور بسمل پہ درور زورگ ءُ ھمے ھیال چاگرد ی کنگ بوتگ۔
.jpg)
Post a Comment