ِھما روچاں ھم کہ منی پاد پہ د رک ءُ دورءَ پچ اِت اَنت من ءَ موٹل ءُ گاڑیانی راہ دوست نہ بوتگ نہ کہ من ءَ پہ روگ ءَ بازار ءِ میانی کشک دوست اَت ۔من مدام انچیں دمکاں رو آں کہ آاُود ءَ مردمانی رو گ کم اِنت ۔منی اے رنگیں مساپریانی سیمسر سک دراج نہ اَنت داں اِنچک ءَ گیشتر گام من وتی لوگ ءُ پریس کلب ءِ میانجی ءَ یکیں کشک ءَ جتگ۔کسانی ءَ ھما زمانگ ءَکہ من گوادر پریس کلب گوادر ءِنام ھم اِش نہ کرتگ اَت نہ کہ پریس کلب ءِ ماڑی مک کنگ بوتگ اَت منی چَہ مدامگیں کشک ءَیکیں ھمے” ھیالانی کشک“ اَت۔لوگ ءَدرکپگ ءَپد کوجھانی ( اسماعیلی شیعہ کہ آھانی گوادر ءَکسانیں آبادی یے ھست کہ یکیں جاگہ ءَ مُچ ءُ دیوالے ءِ تہ ءَ بند اِنت ۔ھانو (کوجھانی ھمے دیوالبندیں بازار ءَھانو گوش اَنت) ءِ دیم ءَ گوزان چَہ شاھی بازار ءِ دمک ءَ درکپگ ءَ پد کوھنیں پاسار( ماھیگ ءِ بازار ) ءُ بکاّرانی ( ھمود ءَکہ سوریں ماھیگ سور کنگ ءُایر کنگ بنت ) نیمگ ءَ مزرو (سمت) ءَ گوریچ ءَ کنگ ءَ پد من کش گور،چپ چاگرد ءُ چَہ ھرکس ءَشموش آںءُراہ ءَاُوں نہ چار آں ۔راہ منی پجاروک اِنت ھمود ءَکہ مناروگی اِنت بے گوشگ ءَ بارت۔اے راہ ءَ بازیں ھیال ءُ گمانے منی دل ءَ رُستگ ءُ رند تر ءَ منی نوشتانک ءُ آگھی دیوانانی ( اسٹیڈی سرکل ) بنگپ جوڑ بوتگ اَنت پمیشکا اے منی ھیالانی کشک اِنت ۔

ھمے وھدءَ کہ پنجاپی سر کار ءَ بے بنیں بھتامانی سر ءَ من ءَ ایف آئی آر کرتگ اَت ھم من وتی راہ بدل نہ کرت بلے مردمانی وتی ھیال ءُ گمان بنت ‘ گیشتراں انچوش گمان کرت کہ من چَہ پولیس ءِ ترس ءَ ھمے کشک ءَ روآں ۔بازیناں برے برے چَہ پشت ءَ تژن ءُ ٹاکوریں گوانک ھم جتگ بلے زاناں من کدی اے رنگیں گوانگ ءُتوار مان آرتگ اَنت ۔آکشک ءَ منی گام چست ءُ ایربوتگ اِت اَنت ءُ من انان بور ءَ سوار دگہ جھانے سیل داتگ اَت۔ یک روچے من ءَوتی مستریں بچک گون اَت ءُ ماپہ دیمی زر ءِسنگانی سر ءَ نندگ ءَ روگ ءَ اِت اِیں ۔من دل ءَ نیت کرتگ اَت آئی ءَ میدی کوہ ءَ پیش دار آں ءُ تگس ءُ ریامانی ( تیاب ءِدپ ءِھما سنگ کہ دریائی گر، کرکینک ءُ کاہ اِش بستگ )بابت ءَ گوش آں ۔من مدامگیں رنگ ءَ گوں وتی جن ءُ موکلان اِت آں کہ ھانو ءِ دپ ءَ پجاروکے ءَ ڈِک دات ، ورنا ، وانندہ ءُ شھر گشتیں مردمے۔منی گندگ ءَگوں یک برے گڑ اِیت پدا منی نزیک ءَاَتک ءُد روت ءُدرھبات ئِے کرت ۔

من آئی ءَ نہ گوشتگ کہ داد ایوک ءَ شائرے نہ اِنت ءُ گوں ھمے وژدلی ءَ کہ آگپ ءَ اَت پسو تراِینت :” چوناھی ءَمن ھمے لیکو ءِ منوک آں کہ چکاں گوں آزادی ءَ ردوم ءُ دنیا ءِ سر پد بوگ ءِ اجازت دیگ بہ بیت ۔بس آ چَہ تھاروکی ءَ ڈن کشگ ءُ پچیں آزمان ءِ چیر ءَ آرگ بہ بیت پد ا آئی ءَ بل کہ وتی تب ءُ میل ءِ ھساب ءَ پہ وتا یک کارستے گچین کنت ءُ وتی راھے مساپر بہ بیت ۔بلے اِے رواج اِنت کہ ما ت ءُ پت وتی چکانی نام ءَ وت ایر بہ کن اَنت۔من ءَ پہ وتی چک ءَ ھمے نام دوست بوتگ بلے اگاں باند ءَ منی چک پہ ھوش ءُ سار وتی نام ءَ بدل بہ کنت منا گیشتر وشی بیت گڑ امن سر پد بئے آں کہ منی دل ءِ مراد پیلو بوتگ کہ اے آرداد ءِھم ناپگ ءِنام عبدالزاق اِنت آئی ءَ پہ وتا اے آرداد ءِنام وت شوھاز کرتگءُ .....................۔“

من وتی دل ءَجھلانک ءُزانشتی ھبر کنگ ءَ اِت آں بلے آ پھک ءَبے سما اَت ءُ دپ ئِے پہ ھبر ءَ تلوسگ ءَ اَت ،ھبرِے چَہ منی دپ ءَچامپت ءُگوشت :” من اے آرداد کراچی ءَدیستگ سید ھاشمی کتابجاہ ءِدیوان ءَ پہ احمد ءَ سک ملور اَت زبان ءِ درگت ءَ تران ئِےکرت ءُ چم ئِے ارسین بوت اَنت ۔“ آ کہ ھمے گپاں جنگ ءَ اَت من آئی ءِ چماں چارگ ءَ ءُ دل ءَ گوشگ ءَ اِت آں کہ اے مرد بلکیں ھمے وشمنی ءِ تہ ءَ اِنت کہ من ایشی ءِ درسیں ھبر ءَ باور کنگ ءَ آں ‘ آئی ءَوتی گپ جت اَنت ءُ پشت ئِے مان دات ۔

آوتی تب ءُمیل ءِ یکیں مردم نہ اِنت سک باز انچیں مردم ھست کہ کسے ءِ بارو ءَ ھچ ھم مہ زان اَنت بلے آئی ءِ درگت ءَ وتی ھیالاں انچوش درشان کن اَنت کہ گوش ئے کہ چَہ آئی ءَ شرتر کس ئِے نہ زانت ۔گپ اگاں انچیں مردمے ءِ درگت ءَ جنگ بوت اِنت کہ من مہ زانت اِنت بلکیں باور کرتگ اَت بلے داد ءِمونجاں بوگ ءِھبر !۔من ءُ اُستاد اے آرداد ءَ اے نیام ءَ کہ شھید احمد داد ایجنسیانی بندی جاھان اَت باز رند ءَ دوچارکپتگ اِیں ۔منی دل ءِ تہ ءَ پہ آئی ءَ چَہ ھما سند ءَ کہ گوں آئی ءَ پجاروک بوتگ آں یک مستریں براتے ءِ مھر ءُ شرپ رُستگ من ستر جھد کرتگ کہ گوں آئی ءَ زبان ءُ ادب ءِ بنگپانی سر ءَ بے ریا رو ئیں دیوان بہ کن آں بلے ھردے کہ ڈک وارتگ زبان چَہ آئی ءِمستری ءِ مارشتاں گوں نک ءَبد اِتگ ءُمن آئی ءِھبرانی سر ءَگیشتر سر برائیں ھو اناں جتگ ۔با ز بر ءَ آئی ءَ منا ٹوھینتگ ھم کہ من ھمے گپاں ماں وتی نوشتانکاں جن آں دیم پہ دیم اِش ھم بہ کن آں بلے گوں منا دنیگت اے کار نہ بوتگ ۔آمدام ھمے وتی لوگ ءِ دور براں برے ابن داﺅد ءِ وردن جاہ ( راشن شاپ ) ءَ بر ے ملا پازل پڑ ءِ ڈَک ءَ دوچار کپ اِیت ۔سجھیں بالاد ءَ گوں تنیگیں چماں سیل کنت اگاں سگریٹ کشگ ءَ مہ بیت چَہ کش ءِ کیسگ ءَسگریٹے کش اِیت ‘روک کنگ ءَ پد آئی ءِ دوتاں انچوش ایر بارت کہ نکوٹین ءِموردرنز ھم آئی ءِ ماژگاں بہ ساسارین اِیت ءُ پد ءَگیشتر یکیں گین ءَجست کنان کنت :”مروچا ں گندگ نہ بئے ؟ من بازار ءِگپ ءَ کنگ ءَ نئے آں ؟تو نوشتہ کنگ ءَ نہ ئے؟چے وانگ ءَ ئے؟ حنیف شریف ءِگدار ونتگ ؟ بہ وان ئِے۔“آجست کنان کنت ءُ دل ءَ پسو رُدان بنت ”بلوچی بہ وان۔ بلوچی بہ نویس ۔بلوچی ءَ مہ شموش ۔بلوچی۔ بلوچی ۔“

بلے اے میان ءَ یک رندے ھم گوں منا آئی ءَ شھید احمدداد ءِگپ نہ جتگ ابید چَہ ایشی ءَکہ من آئی ءِ چَہ نزیک تریں سنگتاں یکے اِت آں من اُوں آبِھ بے وسی ءِکور چات ءَدور دیگ ءَشات نہ کرتگ ۔ شھید احمدداد ءِ ھال ءَ ما ھر دوشری ءَ سر پد اِت اِیں ءُ پد ا آکے اِنت کہ بہ گوش اِیت من” احمد داد ءَ چَہ آئی ءَ شر تر زان آں “۔من ھردے کہ شھید احمد داد دیستگ منی چماں ھما اَت ۔گپ نندگ ءُ پادایگ، ھبر ءِ بر ،سگریٹ کشگءُ وتی جند ءِسر ءَبھیسہ کنگ۔ بس دور ءُ نوبت ءِ گستائی اَت کہ یکے دگہ راھے ءَ شت ءُیکے دگہ نیمگے۔ اگاں ھمے جاوراں کہ شھید احمد داد ءِ نوکبروتی پہ ورنائی ءَ گام کپتگ اے آرداد ھم بوت اِنت انچوش ئِے کرتگ اَت گڑ ا آ چے پیم موتک ءُ گلھے وتی دامن ءَ بند اِیت ءُ تر اِیت ۔

اے آ ر داد وتی نوبت ءِ چَہ ھمے چندے زانتکاراں یکے کہ زانشت ءِ مژگ ءَ پول اَنت ءُ سر پوستی رنگ ءُ دروشم ءَ گوں کار نہ دار اَنت ۔آئی ءِیاداشت ھم کنٹ نہ اِنت وتی ھبر ءُ ھیالاں بھ نہ شموش اِیت ۔ھو! جوانیں ازمکارے برے برے چیدگ ءُ ندارگاں وتی چماں نوکیں رنگ دنت ءُ پیش دار اِیت ءُ تر اھم سکین دنت کہ ھمے کار ءَبہ کن ۔انچیں مردمانی بارو ءَ سید ءَ ” تھماروکیں دیدگ “ءِ گال کارمرد کرتگ ۔گڑ ا تئی دل ءَمن باور بہ کرت اِنت کہ آ پہ راستی ءَ شھید احمد داد ءِشھادت ءَ بژنیگ اِنت ؟ یک جبراکی ءِ جبراکیں کارپدانی میار ءَ وتی زور ءُ جبر نہ منگ ءِ تب ءِ سر ءَ لڈ اِیت؟ اے بے بنیں گپ ءِسر ءَ چون باور بہ کن آں کہ منا آئی ءِ توار گوشان اِنت ،ا ے ھبر آئی ءَ چَہ شھیداحمد داد ءِشھادت ءَسک پیسر جتگ اِت اَنت: (ا) ” مرگ چوش کہ ھست اِنت، اے مئے دست ءَ اِنت کہ ما لھتے مرتگیناں شرپ بخش اِت کن اِیں یا گریوگ ءُ زاری کن اِیں۔اے پَشت کپتگ گوں مارا ۔بلے چوش کہ آبرز ءِ ھدا ، مزن ارواہ دلانی رزاں زانت ۔مردمانی موسم نبشتگ اَنت، مردمانی روح نبشتگ اَنت ،مردمانی سال نبشتگ اَنت ءُآلوٹ اِت کنت کہ کسے ءَ کجام وھد ءَبہ لوٹائین اِیت اے آئی ءِدستءَاِنت ۔نہ اےرِد ءَ رَد کنگ بیت نہ گلگ ءُ زاری بیت اِنت ، نہ دگہ گپے بیت اِنت ۔اے زند ءِ دستور اِنت، راھبند اِنت ۔مردم کاینت ءُپدا رو اَنت اِنت ۔اے دراجیں سپرے گوں ترا گوں منا پجیگ ءَ بیت اِنت ۔اے نوں تئی دست ءَ اِنت کہ اگاں تو گریو گ بندات کرتگ کہ مردگ ءِ پرداچ ءِموسم آبا د بہ بنت ____

(۲)

اگاں دلے موسم آسر بیت کس کسی گما گلگ نہ کنت گلگ کپتگیں یک انچیں کسھے اگاں ما ایشی ءَ پراموش بہ کن اِیں مئے زندوشتر بیت ۔اگاں مروچی مئے زند تھاری ءِ تہ ءَکپتگ اے ھاتر ءَ کہ مامدام یک گلگے وتی کیسگانی تہ ءَ ، وتی پندولانی تہ ءَ وتی دلانی تہ ءَ داشتگ ۔ھرکجا ھر جاگہ ءَ سر بوگ ءَ گوں ما ھمے گلگ ءِ دنیا ءَ تالان کرت بہ کن اِیں______آدرائیں وشی ، درائیں روچ ، درائیں سھب ، بے تاھیر ءُ تامور ، مور ءُ مجانی توک ءَ انچوش اندیم بہ بیت کہ گوش ئے پد ءَ مشکل اے وشی بیا اَنت _______________وھدآسر بیت ۔“( اے آرداد ۔گوادرریڈیو

09/06/2011