ابید چَہ جک پیش دارگ ءَ ترا دگہ کار ھست کہ نہ ؟ ۔۔۔ ھو من گوں تو آں کہ اخترجان ءِ نام ونتگ ءُ دپ ءِ بند کنگ ءَ شموشتگ ئے ۔ اخترچنال گشندہ ، رئیسانی وزیر اعلیٰ ءُ ڈاکٹر حئی بی ایس اوءِ چیئرمین بوت کنت گڑا اخترجان ءِ شاعر بوگ کجام مزنیں ھبرے کہ تو وتی روتاں سندگ ءَ ئے؟۔۔۔ بہ چار !اگاں اُوپار نہ کنت اے نوشتانک ءَ مہ وان اگاں نہ گڑا کمے سنگین بہ بئے چوش مہ بیت کہ چَہ تئی ملنڈ ءُ چیواھاں یکے ھمے سرپد بہ بیت کہ من بے بلا پارے اخترجان ءَ کلاگ زورگ ءَ آں ، آ وت یک سرپد ءُ بردباریں مردمے بلے راج ءِ سردیر اِنت چوش مہ بیت یک گنوکے مارا دپ ءُ لپونز بہ کنت ترا چی بیت تو وَآ وھدی ھم ھمے رنگ ءَ کندئے ۔۔۔۔۔۔بلے نہ ابا منی ھڈاں چوشیں سگ نیست ۔

راستیں گپ اِیش اِنت کہ ایوک ءَ اخترناں بلکیں ھشکاوگی دمگ ءِ گیشتر سیاستدان باز جوانیں شاعری کن اَنت چوناھیا پہ شاعری ءَ بندنی دمگ گیشتر نام کپتگ بلے اد ءَ شاعری ایوک گالانی اَٹل دیگ اِنت چوش کہ قاضی مبارک یک جاھے گْوش اِیت :

مہ ترس کہ ماہ رمضان اِنت
گوشت ءُ کباب گون اَنت من ءَ
پہ ملا ءِ دبوج ءَ ھم ایر کن اِیں
چوش بے ھساب گون اَنت من ءَ

یا زبیر مختار:

شلوار ءَ پاد ءَ نہ کن آں
کمیس ءِ بٹن ءَ بند آں
دیم ءَ نہ شود آں سر ءَ رندآں
بل گٹے پاچ اِیت منڈ منءَ
رند ءَ وتی سر ءَ وَ کند آں

یا بسمل :

کایکے بہ بات شالا ماں دریا ءَ پنچر
دوست ءَ انچیں دعاے گْوندگ لوٹ اِیت
*
تو گوش ئے کہ لال محمد تو گوش ئے کہ ھیر محمد
من وتی ھراں بند آں تئی پسانی بنجاہ ءَ

یا شفا بلوچ :
لڈ اِیت چوش گری باگار ءَ
ھانل اللہ لیڑک ءِ رنگ اِنت

شریں شاعری ھمائی ءَ گْوش اَنت کہ کس انچوش پہ دیم سرپد مہ بیت کہ شاعر چی گْوشگ ءَ اِنت ، چوش کہ منیر مومن ءَ گْوشتگ ’’ استال شپاداں گرد اَنت ‘‘ واجہ جی آر داں چل شپ جمیڑی ءَ نمب ءِ سر ءَ وپتگ ءُ استالے چار اِتگ اَنت بلے استارانی پاد ءِے نہ دیستگ اَنت بلے اے آرداد انگت گْواھی دنت کہ استالاں پاد پر اِنت ، ھمیشی ءَ گْوش اَنت شاعری گپ منیر ءَ جتگ جنگ جی آر ءُ اے آر اَنت یکے گْوش اِیت پاد ءِے پراِنت دومی گْوش اِیت لنگ اِنت ، تیابدپ ءَ ابید چَہ’’ منیرمومن ‘‘ ءَ چوشیں درور نیست بلے تو انچوش کہ ھشکاوگ ءِ نیمگ ءَ روان بئے زبان شاعرانہ بیان بیت ۔

گوش اَنت زمانگ ءَ گوج واریں تازی ( عرب ) سکیں گشاد زبان ءُ دُر بیان بوتگ اَنت ، ھریکے ءَ انچیں زبانے ءَ گپ جتگ کہ ابید چَہ زبان زانتیں تازیاں آ دگرانی دپ کپک بوتگ اَنتءُ سیل داتگ اِش کہ باریں چی گوش اَنت ، تازیاں وتی زبان زانتی ءِ سر ءَ انچوش پھر بستگ اَت کہ ابید چَہ عرباں دگہ راج آھانی نز ءَ گنگداماں ھساب اِت اَنت دنیگت پہ دگہ راجاں ’’ حجم ‘‘ ءِ گال کارمرد بیت آئی ءِ بزانت ’’ گنگدام یا گنگ ‘‘ اِنت ۔ اسلام ءِ مِھتر ءُ نیکراھی ءِ کتاب قرآن ءَ ھم پہ عربانی دلگوشءِ پرینگ ءَ انچیں لھتیں بھمانگیں گال ءَ گوں گپ بنا کرتگ داں تازی بہ جیڑ اَنت کہ چی گوشگ ءَاِنت ،زمانگے بلوچانی چاچ ءُ کسہ ھم انچین بوتگ اَ نت ءُ مروچاں نوکیت ( جدیدیت ) ءِ نام ءَ شاعری ، آزمانک ءُ تامر ھمے رنگ ءَ جوڑ کنگ بوگ ءَ اَنت کہ آسر ءَ ابید چَہ اجکھے ءَ وانوک ءُ چاروکاں دگہ ھچ سوت نہ رس اِیت، شاعری ءِ اے جبنڈیں ساڑا کہ ’’ نوک ءُ بِھ ءُ بکڑ ءَ دور دیوکیں ھبر‘‘ دنیگت شاعرانی پتینکاں ’’ نوکیت ‘‘ ءِ نام ءَ ایر اِنت ، پمیشکا زیک من ءَ سنگتےءَ وانگ وانگ ءَ جست کرت : ’’نوکیں شاعری ءِ درگت ءَ تو چی گوش ئے؟‘‘ من یکبرے شاھکار اِت ، پد ءَ ھیسکاراِت ، پد ءَ اے آر داد ءُ حنیف شریف ءِ وتی انان ءِ پردگ ءَ بتم کشت اَنت داں برے چوش داد ءَ اَچ جبین در کپتگیں گالاں زبان ءِ سر ءَ چٹانءَ برے چوش ڈاکٹرءَ اَچ زبان ءَ رُستگیں گپاں ایر برانءَ گپ جت بہ کن آں ، پدا من نہ زان آں کہ من چی چی گوشت بس گڈی دانک یات اِنت ’’ سرپد بیت ئے ھمیش اِنت جدید شاعری ! ژنگ ژنگ تئی گپ چَہ منی گو ش ءِ پاداں گوست اَنت ، ژنگ۔۔۔‘‘ آ چد ءُ گیشتروانگ بیت ،ُ من بنگپ بدل کرت ءُ آئی ءَ اے نوکیں ھال دا ت:’’ھمے زوت ءَ چَہ کرالی وڈ ( کراچی بلوچی فلم ساچ جاہ )ءَ ڈاکٹر زبیر شریف ءِ سر ءُ سوجاں’’ منی ھر ءَ کانٹ پر نیست ‘‘ ءِ نام ءَ تامرے شنگ ءُ تالان بوگی اِنت ۔‘‘

من زان آں کہ تو دل پہ دنتان داشتگ ءُ چَہ منی کوچرائی ءَ جوشگ ءَ ئے کہ من اخترجان ءِ نام ءِ سر ءَ ڈاکٹر زبیر شریف ءِ ھالاں دیگ ءَ آں ، اگہ تو ھمے اوپار ءِ واھند ئے گڑا شاعری ءَ بِھ سرپد بوت نہ کن ئے پہ شاعری ءِ سرپد بوگ ءَ ترا ’’ ماھیگ ‘‘ پاد پر کنگ ءُ ’’ گوک ‘‘ ءِ کرام دوستدارگی اَنت اگاں چوشیں ھاٹیگ نیست مشکل نہ اِیں چَہ وتی دیم سما ، ٹیلگانی سُر پر ، کوسانی نزآر ءُ پچ پولگءُ پیشانی ءِ کرچکانی پراہ روگ ءَ پیش بہ دار کہ تو سددرسد دیستگ ’’ ساھگ دزگیر اَنت ‘‘۔۔۔۔۔۔۔۔۔اختر جان !

ھو سکیں مزنیں شاعرے من اے کچ ءَ نہ رستگ آں کہ آئی ءِ شاعری ءُ ھیال ءِ جھلانکی ءِ سر ءَ سساترانی کرت بہ کن آں ، اخترجان مینگل ءِ شاعری زانت ءُ تھماریں دید ءِ سر ءَ اگاں کسے ءَ گپ جنگ ءِ واک ءُ بودشت ھست اَت آ مرد ھاکانی میار اِنت ۔’’ ترانکاریں بابا ‘‘ مروچی ھست ءُ ھوش ءَ بوت اِیں الم اخترجان ءِ شاعری ءِ نوکیں کتاب ’’ من ءُ منی شش دانک ‘‘ ءِ سر ءَ وتی دریں ھیال ءِے درشان کرتگ اِت اَنت ۔ من چی بہ گوش آں ؟؟۔۔۔۔۔۔۔۔۔ شما چَہ آئی ءِ کتاب ءَ درچتگیں اے گالاں بہ وان اِت۔

(۱) منی اُوست ءُ منی باور

من ءَ باور نہ کنت کہ اد ءَ ھم روچ در کئیت
بلے من وتی اَچ ھون ءَ میچلیں جَر انگت پہ اُوست
چوھدری آمیدگس ءِ پیژگاہ ءَ تاپ ءَ داتگ اَنت
ھو بے باورآں من
بلے اُوست دگہ چی یے ءُ باور دگہ
اے منی اُوست اِنت کہ من اَچ لنجیں دریاے واتر کرتگ
ءُ اے منی بے باوری کہ برگشتگ آں
*
(۲) مارا ھم گوش پر اِنت

جھان ءَ نام دپ کرتگ تو مارا
کہ ما بے ھوش ءُ بے گوش اِیں
چم بستگ اَنت ءُ کس ءَ نہ چار اِیں
تو گپ جن ئے ءُ ما چوش ’’ فرانز فینن ‘‘ ءِ سیاھیں ڈیھ منندآں
بس چماں تئی نیمگ ءَ ڈنگرین اِیں
کرت ترا من یک رندے پد ا پشومان
ماں جھان ءَ ۔۔۔۔۔۔ چوش
کہ تو توار پر جت ’’ بیا ! ‘‘
من وتا ھمادمان ءَ ۔۔۔ چوش
رسینت تئی دربار ءَ
*

(۳) کسے وَ ھست ۔۔۔ بے میار ، میار دار

باور کن ! من ءَ چوش یاسین ءَ پارلیمان دوست اِنت
تئی پتلون ءِ بیلٹ ، بوٹ ءُ کنداک ءِ سر اِنت
من ءَ اَچ رئیسانی ءُ جام ءَ گیش جمہوریت دوست اِنت
االلہءِ سر ءِ سوگند!
من کدی ھم غداری نہ کرتگ
داں پت ءُ پیرک ءَ من ءَ چوشیں گوہ بار نہ بوتگ ، واجہ !
چاگی ءِ سرمگیں کوہ ءَ بہ چار
جھلاوان ءِ لسھیں سنگ مرمر اَچ کجا کاینت تئی کارگاہ ءَ
تئی سنداس ، ماڑی ءُ کبرانی شک؟
ترا انگت باور نہ کنت گڑا من چی بہ کن آں
اسد! ۔۔۔۔۔۔ منی واب ءَ نہ اِت مروچاں
جبل ! ۔۔۔۔۔۔ منی پیریں پت ءَ جست کن
ھو کسے وَ ھست ۔۔۔ بے میار ءُ میار دار
بلے نہ آمن آں ۔۔۔ نہ آ توئے
من وَ بس ھمے گوش آں
واجہ ریاست! تئی ڈبو چَہ من گیشتر اِنت
( تو وت ایشاں بے پُج!! ۔۔۔)
داں! ۔۔۔ میار بار دارگ نہ بنت
من لیب ءَ بئے نئے آں
ھو ! کسے وَ ھست ۔۔۔ بے میار ، میاردار
*
(۴) من ءُ منی شش دانک

یکے
دو
سئے
چار
پنچ
شش۔۔۔۔۔۔ بزاں !
شش = یک = کمو راہ بہ دئے واجہ !
’’ من ءَ دیریں وزیر اعلیٰ ھاوس ءَ نہ شتگ آں ‘‘
اگاں ناں گڑا !
شش = شیخ میجب الرحمن ءِ شش

دلگوش : برز ءَ نوشتگیں لچہ اَچ واجہ ءِ نوکیں کتاب ’’ من ءُ منی شش دانک ‘‘ ءَ زورگ بوتگ اَنت ءُ من ء بزگ اے لچہ ءِ گال ءُ ھیالانی مانزمان نئے آں ’’ھڈ ءَ بڈ ءَ منی بڈ ءَ جمار ءِ روچ ءَ کتاب ءِ واھند ءِ بڈ ءَ ‘‘۔