پلیں لکو جان !
چون ئے ؟
منی ھیا ل ءَ تو ٹیٹ ئے ، ھیال ءِ بادشاھی ءَ کئے داشت کنت یا من ترا دائم ھما پیم گندگ لوٹ آں کہ دیستگ ۔اول رند ءَ ترادیست ھمے گمان بوت  کہ توچَہ مردمی کٹ ءَ شتگ ئے زان ئے پرچا؟تو سک سنگین اِت ئے منی دیم ءَ چوش ھما چک ءَ نشتگ اِت ئے کہ مزنیں مردمے دیوانءَ آرگ ءَ پیسر بہ گْوش اِیت ئِے کہ دیوان ءَ اَدب ءِ سر ءَ نند بلے من ھردے ھیال کرت تو منی گپاں سک دلگوش اِت ئے من زانت کہ ھمینکس من اول گند ءَ سما کرت تو اینکس وتی تہ ءَ بندیں مردمے نہ ئے ھما روچی منی دل ءَ پہ تو مِھروانی یے رُست ۔ چوناھی ءَ درسیں سنگت مردماں دوست بنت ءُآیانی تہ ءَ ھچ رنگیں دگری ، کمی گیشی کرت نہ کنت بلکیں اے سنگتی
اَنچین اِنت کہ ھما سنگت ءِ درگت ءَ تو بہ جیڑ ئے گْوش ئے زاناں ترا ھما چَہ درساں گیشتر دوست بیت بلے دوستی چوشیں چیزے نہ اِنت کہ بھرءُبانگ ءَ کم بہ بیت ، بزاں ھمینکس کہ من ءَ جوھردوست بیت ترا بہ دار آں گڑا من ءَ چَہ آئی ءِ ونڈ ءَ چیزے کم کنگ لوٹ اِیت، چوش نہ اِنت ۔

بہ گندئے تو اَجکہ بہ بَہ ئے کہ مروچی من ءَ چون بوتگ کہ چوشیں ھبر کنگ ءَ آں ، گپ اِیش اِنت کہ لھتے ھبر تہ ءِ بنت آ اَنچائیں دیوان ءَ درشان نہ بنت برے برے دل کہ ھل کنت گڑا گوں وتیگاں گْوشگ بنت ۔ چوناھی ءَ اے منی واھگ اِنت کہ منی سنگت منی درگت ءَ بہ گْوش اَنت کہ آیانی نز ءَ من چونیں مردمے آں تنظیم ءِ چیئرمین ءِ بستار ءَ ناں بلکیں زاھد ءِ بستار ءَ ،اَنچائیں سنگتے ءِ ۔ یکوی سنگتے ءَ مھکم بوگ لوٹ اِیت اَنچوش کہ شھید واجہ غلام محمد ءَ گْوشتگ ؛ ’’ وھدے کہ تو مرئے تئی کش ءَ تئی ھون ءِ سیادنہ بیت بلکیں لیکوی سیاد بیت ‘‘ چینکس مزنیں راھشونے اَت ۔آئیءِ اے گْوشتن ھم راست بیت ، نواپریل دوھزار نو ءَ ما دیست مرگاپ ءَ آئی ءِ کش ءَ آئی ءِ لیکوی سنگت شھیدلالامنیر ءُشھید شیرمحمد ءِ جون تلام اِت اَنت ۔
من ءَ اد ءَ کہ ایشیءَ ٹارچر چیمبر گْوش اَنت ھمے رنگیں مزنیں مردمانی گپ ءُھبر توان ءُھاٹیگ دئے اَنت ۔اے ژندیں بالاد ءَ دائم پہ زندگی ءَ سکین دئے اَنت من سدّک آں روچے اے دیوال کپ اَنت ءُمن آجو باں ۔ و گمان کن ئے کہ اد ءَ زندگی گْران بیت ، اَنچوش اِنت بلے گپے سھی ئے زندگی ڈن ءَ ھم اینکس وش نہ اَت دگری اِیش اَت کہ آمزنیں زندانے اَت ءُاے کستریں زندان ۔ د ءَ تو جیڑئے کہ اِد ءَ زندگی اُوشت ءِ آماچ بیت ، مردم چوش درچکے ءَ کپتگ نہ گویاک ، نہ پادءُدست ھچ پہ ترا نیست بلکیں اَنچوش بے واھندیں درچکےءَ ھرکس بَہ اِت گوں تئی بالاد ءَ وتی تپر زِہ ءَ بہ چکا س اِیت ءُتو ناں ھیسکار اِت بہ کن ئے ناں چَہ وتی جاہ ءَ سُر اِت ، اَنچوش اِنت ۔

بلے ٹارچر چیمبر ءِ زندگی ءِ وتی شپ روچ اَنت ، اد ءَ کہ من بندیگ آں ھچ نہ زان آں چونیں جاھے سک تھار اِنت گْوش ئے من ماں ژیمبے ءَ تھرگیں واڑے ءَ بند آں بس کدی کدی وتی جولاں گْرینان دیوال ءَ تکو دئے آں گڑا سما دنت کہ من تیوک نہ آں ۔اے دیوال جاھے روت کٹ اِیت ، اے تھاروکی ءَ آسر ے ھست اَنچوش کہ دیوال ءَ ۔اے زمین چیر ءَ جوڑ کنگ بوتگ اَنت داں گیشتر تھار ءُپہ بندیگاں نا وشتر بہ نت ۔ دروازگانی چمگ ءَ رژناھی ھیلتے تہ ءَ پُترگ ءَ سوبمند بیت بلے اے مرمرانکیں رژن ءَ چم ھچ نہ گند اَنت ، منی ھیال ءَ اد ءَ کوٹی رد پہ رِد ایر اَنت ءُاے کبرانی تہ ءَ مئے سنگتانی زندگیں جون مان دیگ بوتگ اَنت ، ھمے ھبر سک تَور اِیت کہ من اے ناوشیں جاہ ءَ تیوک نہ آں ،دریگتے بوتین آں ۔اے مرمرانکیں رژناھی کہ اد ءَ کَہ اِت اِے ھمے راھروءِ بیت کہ میانجی ءَ یلو اِنت برے برے سپاھیگے کَہ اِت مئے کوٹیانی دروازگ ءَ توار ین اِیت ءُجست کنت زندگ ءِ مُرتگ ئے ءُٹیمے ورگ ھم دیگ بیت باز بر ءَ من نہ وارتگ اَنت ۔

اڑے لکو!چوشیں ڈوڈیں نگن ءُپیس اِتگیں نارشت باور کن چَہ ایشانی ورگ ءَ پیژگل چَٹگ گِھتر اِنت بلے اِے نہ لوٹ اَنت کہ ما چَہ ایشانی کُشگ ءَ پیسر بہ مِر اِیں، پہ زور ھم وارین اَنت ۔ پد ءَ من ءَ چوناھی ءَ زندگ بوگی اِنت من زان آں شما درس منی ودار کنگ ءَ اِت من ھم شمارا گندگ لوٹ آں ۔

ترا یات بیت تَوچَہ شال ءَ آیگ ءَ پیسر من ءَ چی گْوشت ؟ ، ’’ چیئرمین ! مہ رو ____‘‘ ۔ من آروچی ھم جیڑ اِت کہ بلے تو دل نہ بوت ئے کہ ترا گوں ترندی بہ گْوش آں، تئی اے دانک آشوبی دانک نہ اَنت ۔ تحریک یا موومنٹ ءِ بزانت سُر پُر ءُجنزگ اِنت وھدے کہ ما اُوشت ءِ آماچ بَہ اِیں چَہ وتی ساہ ءَ ترس اِیں ءُیکیں جاہ ءَ چیر ءُزیر بَہ اِیں گڑا موومنٹ چون برجاہ بیت ؟ من زان آں تو ھمے گْوش ئے کہ تئی روگ المی نہ اَت ، پد ءَ بہ گند ئے تو چوش ھم بہ گْوش ئے ،’’ بہ چار چیئرمین منی ھبر راست بوت تو دزگیر بوت ئے ۔‘‘ بلے من پہ ھما کار ءَ اد ءَ اَتکگ اِت آں ،آ وَ بوت ۔ منی آیگ بے سوب نہ بوت دزگیر بوگ ءُمرگ پہ جھدکار ءَ مزنیں ھبر نہ اَنت ، جھدکار ءِ مرگ چَہ جھد ءَ سدگ اِنت ءُبے توار بوگ اِنت من اے زندان ءِ تھاریں کوٹی ءَ بندیگ آں ھم منءَ گمان بیت منی توار ڈن ءَ جکسگ ءَ اِنت ۔ من تر ا سرجمیں کسہ ءَ چَہ سرءَ گْوشگ لوٹ آں، گپ ءَ کمے دراج کش دئے آں، اگاں اے میان ءَ تئی نک ھشک بوتگ تو باید گلاسے آپ بہ ور ئے۔ مروچاں منی تُن مُرتگ ادءَ آپ تْرمپ تْرمپ ءَ رس اِیت، یک روچے من فیس بک ءَ ونتگ اَت ، ھما وھدی کہ بی بی سی ءَ منی انٹرویوءُھکسے شنگ کرتگ اَت ، یکے ءَ منی ھکس ءِ چیر ءَ نوشتہ کرتگ اَت ؛’’ مروچاں زاھد سک ورگ ءَ اِنت کہ چوش گوک ءَ تراِتگ ۔‘‘نی من ءَ ھما مرد بہ گند اِیت پجا نہ یار اِیت منی دزبند اگاں سئے ماہ پیش سپاھیگے ءَ تنک تر مہ کرت اِنت مروچی منی دوئیں دست یلو اِت اَنت بلے آئی ءَ زاناں دیر اِنت کہ اِد ءَ اِنت پمیشکا وتی کار ءَ زبر اِنت ۔ اول سرءَ منی سر ءُریشاں باز کچگ داتگ اَت منی دوئیں دست دزبند جتگ اِت اَنت ءُپاد جولان اِت اَنت من اَنچوش بے وار اِت اَنت کہ چون بہ کن آں ۔ منی ٹپ ھم دُور بوگ ءَ اِت اَنت بلے ھردے کہ من وتی دلگوش گوں سر ءَ کرت گْوش ئے منی سرءُزَنوکءَ جنگلے رُستگ اَت ۔ کم کم ءَ اے پہ من گوازی یے جوڑ بوت نہ زان آں نفسیات دان اے رنگیں جاوراں انسان ءَ پہ وتی ذھن ءِ بیدار کنگ ءَ چِہ رنگیں سوج دئے اَنت بلے اِد ءَ ھرکس ءَ اے جاتیگانی دیمپانی تیوک ءَ کنگی اِنت اے ھوش ءُسار ءِ جنگ اِنت لٹ بالاد ءَ ٹپ دنت ، ،مردم دُور بیت بلے ایشانی داتگیں لٹ رند ءَ ھمیشانی جند ءِ سنچ ءُسار ءَ ٹپی کن اَنت ۔ برے برے ھمے دوکونڈی جاہ ءَ من واب کپت آں داں یکے اَتک ءُمن ءَ گوں لٹاں لیب ئِے دات ، بلے برے برے آھاں سک دیر کرت گڑا من وتی دلگوش گوں سر ءَ کرت سما کنگ ءِ جھد کرت کہ من سر ءِ کجام جاہ کچگ دیگ ءَ اِنت ۔ راستی نیم ءَ کچگ دات من وڑے ناں وڑے آؤرت وتی دست ءُکونڈاں مُشت، پد ءَ دلگوش دات گْوش ئے ریشانی بن ءَ بوٹے تچگ ءَ اَت، پونز ءِ سَرُک کچگ دیگ ءَ اَت ، ھمے لیب ءَ من ءَ ھوش ءُسار ءِ برجاہ دارگ ءَ کمک کرت ۔نی من وھدءُپاسانی ھساب دارگ ھم دربرتگ من ترا یک ءُٹک گْوشت کن آں کہ من ءَ چنت روچ اِنت کہ من بندیگ آں بوت کنت لھتے روچ کم بہ گْو ش آں پرچا کہ برے برے چَہ بازیں لٹاں من بے ھوش بوت آں گڑا ھچی سما نہ کرت ۔ بلے اے جاہ ءَ من ءَ ھرچ وھد ءَ ورگ ءِ پلیٹ رس اِیت من وتی ھساب ءَ یکے گیش کن آں۔

من کم کم ءَ اد ءَ زندگ بوگ دربرگ ءَ آں ، ھو زندگ بوگ ۔نی من کچینگ ءِ گوازی کم کرتگ من جیڑآں ءُجیڑان جیڑان ماں ھیالاں چَہ اے زندان ءِ کسانیں شماں درکپ آں ءُوت ءَ آزادیں دنیایے ءَ سماکن آں ۔

فروری ءِ ماہ اَت ، سارت اَت بلے آوران ءِ موسم وش اَت ، گندئے زمین چنڈ مہ بوت اِنت۔ بلکیں ما بندگ ( غلام ) مہ بوتین اِیں چَہ اے موسم ءَ چینکس وشی زرتگ اَت ۔ من کہ سھب ءَ کمیں ڈن ءَ چمشانک دات ۔ روچ دراءِ وھد ءَ مرگانی چِریکار اَت ، شپانکے وتی پساں شیزارگ ءَ اَت ،من کمیں ھمود ءَ نشت آں، چونیں سارتیں گواتے اَت ، ھمے وھدی تو ھم اَتک ءُمنی کش ءَ نشت ئے چَہ من جست کرت :’’ چیئرمین دی گریٹ ! چی جیڑگ ءَ ئے ؟
 ‘‘
من تئی نیمگ ءَ چار اِت ءُگْوشت : ’’ بلوچستان ءِ درسیں مردم چِہ شپانک ، دھکان ، مید ، نودربر ءُباپاری اگاں وت ءَ بلوچ سرپد بہ بنت ما ھمے سرپد باں کہ ما سوبین بوتگ اِیں ، لکو! تئی ھیال ءَ اے شپانک وت ءَ بلوچ سرپد بیت ؟ ‘‘
تو چَہ منی اے جست ءَ داں دیراں کند اِت ءُدم پُر کنگ ءَ رند گْوشت : ’’ چیئرمین اے شپانک وت ءَ اول مردمے سرپد بہ بیت منی ھیال ءَ اے وت ءَ بُزانی بادشاہ سرپد بیت دگہ ھچ ۔
 ‘‘
من زانت کہ تو مسکرا کنگ ءَ ئے ، بلے تئی ھبر راست ھم بوت کنت انسان داں وھدے وتی ھستی ءَ نہ زانت گڑا راجدوستی ءُانسانیت دوستی ءَ ھم زانت نہ کنت۔مارا بایدایشاں اول وتی ھستی ءِ سما دیگی اِنت اول اے گْوشگی اَنت کہ انسان بوگ چی ءَ گْو ش اَنت ۔

من بے تواری تئی نیمگ ءَ چار اِت ، من تئی ھبرانی سرءَ جیڑگ ءَ اِت آں کہ توگْوشت : ’’ چیئرمین ! ________‘‘
من پسو دات :’’ جی پُل ! ‘‘ بلے تو ھچ نہ گْوشت ، من زانت کہ تو چی گْوشگ لوٹ ئے ۔ من ءَ ھما روچی درکپگی اَت ءُ ترا اِے سما اَت کہ من چَہ اد ءَ در بہ کپ آں بوت کنت راہ ءَ زورگریں لشکر ءِ دست ءَ دزگیر بہ باں بلے من ءَ روگی اَت ، من چیئرمین آں بی ایس او ءِ چیئرمین ۔ ایشی ءِ بزانت اِیش اِنت کہ منءَ ھرچ وھد چَہ شما پیسر بوگی اِنت ناں کہ شمئے پشتءَ چیر بوگی اِنت ۔من کس ءَ اے سوج ءَ نہ دئے آں کہ آ وتی زندگی ءَ مہ پھز اِیت بلکیں آ دائم وتی پھزگ ءُزندگ بوگ ءِ جھد بہ کنت پہ دژمن ءَ تئی زندگی ھم مزنیں تاوانے ۔

روگ ءِ وھد ءَ تو من ءَ امباز کرت ءُگْوشت : ’’ وتی ھیال ءَ بہ دار ۔
‘‘
منءَ تئی مِھردوست ھم بوت پرچا کہ اے مِھر گوں جھد ءَ اَت ، گوں سرزمین ءَ اَت گوں لیکوی سنگتے ءَ اَت، من گْوشت : ’’ بابا پریشان مہ بَہ ئے ۔ ‘‘ چَہ تئی کر ءَ روگ ءَ پد ما دوروچ ءَ راہ ءَ بوت اِیں ،نگیگیں راھے اَت ۔ منی ھیال ءَ خاران ءِ چاریں نیمگ ءَ خاربزاں کنٹگانی دیوالے بستگ اَت،مارا شملگے درگیجگ ءُاَنچوش تہءَ پترگی اَت کہ مارا کنٹگ مہ اَڑین اَنت۔

من کہ رست آں ترا میسج کرت :’’ لکو جان ! ما خاران ءَ اِیں ۔
‘‘
تئی پسو پد ءَ مِھراناکیں پسویے اَت :’’ واجہ! وتی ھیال ءَ بہ دار ۔
‘
من ءَ کندگ اَتک ءُگْوشت :’’ ھاھاھاھا _____نی چَہ ھیال ءَ سر گْوستگ آں ، ھاھاھا ڈونٹ وری ، ھیربیت ۔
 ‘‘
تو پسو دات : ’’ تو منّ ئے نہ منّ ئے تو مئے لیڈرئے ، اللہ تئی پشت ءُنگھبان بات ، سلامت بات ئے ۔
 ‘‘
منی پسو ءَ مروچی ھم شریات کن :’’ بلوچ آشوب ءِ پگر زندگ بہ بیت منی رنگیں ھزارھاں ورکر پیداک بیت ۔ بس بلوچ آشوبی پگر ءِ زندگ دارگ درسیں بلوچانی ذمہ واری اِنت ۔ ‘‘من جیڑگ ءَ اِت آں کہ یک نیمگے پاکستانی لشکرءِ زوراکی ءُجبر ءُدومی نیمگ ءَ سوشل میڈیا ءِ بے سر ءُپادیں جیڑہ تو زان ئے اگاں من ادءَ مئے اَتکین آں مارا باز تاوان بوتگ اَت ، بازیں سنگت دلپروش اَت ۔ ما کہ گِندُک کُرت آں منی جند ءِ تہ ءَ ھم بازیں تبدیلی اَتک ،گوں سنگتاں گِندُک  کنگ ءَ بازیں سرپدی رست ۔شال ءَ کماش ءُسرپدیں مردمانی دیوان ءُپد ءَ انٹرنیٹ ءِ آسراتی کہ من ءَ رست من چَہ ایشی ءَ باز سیت زرت گوں اسکائپ ءُواٹساپ ءَ من بازیں مردم ءَ گوں گپ جت ۔ تو زان ئے من بازیں ’’سائبر سرمچاراں ‘‘گوں ھم گپ جت دگراں نہ زان آں پہ من کْوھنیں سیادیانی پْروشگ سک گْران اِنت ۔

من کہ اِد ءَ اَتک آں گْوش ئے منی ھوش ءَ گیشتر کار کرت چوناھی ءَ گوں جتاجتائیں د مگ ءِ مردماں گپ ءُدیوان ءَ بازیں سرپدی رس اِیت ھمے بہ زان کہ دنیا پہ تو پراہ تر بیت ۔ من گوں دگہ راجانی راجدوستیں گلانی سروکاں ھم گپ جت ۔مئے من ءُمول یک اَنت اگاں نہ اَنت باید یک بہ بنت پرچا کہ چیردستیں راجانی جیڑہ یک اِنت آراجی بندگی (قومی غلامی ) اِنت ،سندھی بہ بنت ، پٹھان بہ بنت،گلگت ءُکشمیر ءِ مردم یا کراچی ءِ جاھمنندیں مھاجر درس’’ پاکستان نامیں ٹارچرچیمبرے‘‘ ءَ زندگی کنگ ءَ اَنت ، باید چَہ ایشی ءَ درکپگ آیانی اولی جھدبہ بیت بلے ما کسے ءَ پہ زور راستیں کشک ءَ آرت نہ کن اِیں داں وھدے آیانی تہ ءَ راجی ءُانسانی باھندے چست مہ بیت ۔بلے گوں آیاں گپ ءُتْران ءَ گمان بوت کہ آ چَہ بلوچ جھد ءَ رنگ زیران اَنت آ ھم چَہ پاکستانی بندبست ءِ زوراکیاں بیزاراَنت ءُلوٹ اَنت کہ گوں بلوچاں ھمکوپگ بہ بنت اے پہ مامزنیں سومبندی یے بلے مارا وتی رَدی زانگ لوٹ اَنت وتی مستریں شرگدار وت بوگی اِنت ۔

تووَ زان ئے کہ من پرچا اے گام چست کرت ، من لوٹ اِت بلکیں اے مئے درسانی واھگ اِنت کہ بی ایس ا و سرفیس آرگنائزیشنے ءُآئیءَ سرفیس ءَ بوگ لوٹ اِیت ۔ھمے واھگ ءِ پیلو کنگ ءَ من چَہ آاُود ءَ جنز اِت آں ءُمن بے سوب نہ بوت آں ۔من لوٹ آں کہ بی ایس او یک پُرایمنیں اسٹوڈنٹ آرگنائزیشنے ءِ رنگ ءَ زانگ ءُمنگ بہ بیت پہ ایشی ءَ ھم دیمونی لوٹ اِیت ءُمن پہ ایشی ءَ ساڑی بوتگ آں ۔شال ءَ من سنگتاں گوں ھمے ھبر ءِ سر ءَ تپاک کرت۔ چوش نہ اِنت کہ من اے ھبر ھم شال ءَ آیگ ءَ پد جیڑ اِت کہ مارا بی ایس او سرفیس ءَ آرگ لوٹ اِیت بلکیں دیریں ما چار ءُبہ چار ءَ بوتگ اِیں ۔ من گوں بی این ایم ءِ سنگتاں ھم دائم ھمے گْوشتگ کہ سیاسی ذمہ واریاں سیاسی پارٹی وتی کوپگاں بہ زیر اَنت ءُمادر آرگنائزیشن ءِ بستار ءَ بی ایس ا ونودربرانی ھیلکاری ءِ کارءَ دلگوش بہ دنت انیگیں جاوراں اے کارانی کنگ آسان نہ اِنت بلے مارا جاورالکاپی ءَ چارگی اَنت ءُگوں کمتریں تاوان ءَ اے سیاسی ءُراجی ادراھانی باندات پھزگی اِنت ۔

آ شپی ھم ھمے سرھال اِت اَنت ءُشال ءِ سارتیں شپ ۔بانک کریمہ ءُدگہ کامریڈاں گوں من داں دیراں نشت ءُدیوان کرت ۔ وھدے آ پہ واب ءَ وتی اوتاک ءِ نیمگ ءَ روگ ءَ اِت اَنت گوں من کامریڈ کریمہ ءَ گْوشت : ’’ چیئرمین ! شپ ءَ اِد ءَ وپسگ پہ تو رِسکے نہ اِنت ؟
 ‘‘
من کمے جیڑاِت کہ بوت کنت بلے سیکنڈانی تہ ءَ من آئی ءَ پسو دات : ’’ اِناں اے جاہ شر اِنت_____‘‘
کامریڈانی روگ ءَ پد من وتی جاگہ پچ کرت ءُوپت آں ، داں دیر ءَ من پہ بانداتگیں دیوان ءِ درگت ءَ جیڑ اِت ۔ پہ من ھرچ نوکیں روچ پہ بی ایس او ءَ یک اَنچیں روچے کہ بایدآ روچ ءَ ما بی ایس اوءَ چَہ زیکیں روچ ءَ شرتر بہ کن اِیں اگاں اے کار ءَ ما سوبمند نہ بوت اِیں گڑا بہ زان ما وتی ذمہ واریاں جوانے ءَ پیلو نہ کنگ ءَ اِیں ، من ژند اِت آں زیت گوں ھمے جیڑگاں واب کپت آں ۔

ھژدہ مارچ دوھزار چاردہ ، ما سھب ءَ پاد اَتکگ ءُورگ ءَ اِت اِیں کہ ھال اَتک ، ایف سی اَتکگ ۔ من سک شدیگ اِت آں ، کمو رند تر ءَ اے ھال بَہ اَتک اِیں من الکاپی ءَ ورگ وارتگ اَت ۔ من یک رندے نگن دور دات کہ پاد کَہ یاں ءُچَہ آ اُود ءَ در کپ آں بلے من ءَ شد ءَ گون جت ءُپد ءَ من دپارے چست کرت بلے بے تاھیری گیش بَیان بوت ءُمن زیت گوں ٹشوپیپر ءَ وتی دست ساپ کرت اَنتءُگوں کامریڈ کریمہ ءَ گْوشت :’’ لوگ ءِ گْونڈویے ءَ بہ گْوش کہ مارا چَہ اد ءَ کش ۔‘‘
آئی ءَ گھارے توار کرت آ اَتک ءُکامریڈٖ کریمہ ھم وتی بوٹاں پادءَ کنگ ءَ اَت ، بلے من آئی ءِ دیم ءَ اُوشتات آں ءُگْوشت : ’’ تو مہ یا ھمدءَ بَہ ئے ۔
 ‘‘
بلے آئی ءَ منی گپ نہ زرت ءُھُج کرت :’’ اناں! من گوں تو کَہ یاں ۔
‘‘
من ءَ ڈن ءَ درکپگ ءَ اشتاپ اَت ، آئیءِ اے ھُج کنگ من ءَ دوست نہ بوت من ترس اِت آں کہ چوش مہ بیت کہ آئی ءَ ھم دژمن ءِ لشکر دزگیر بہ کنت ۔من ءَ چَہ وت کم ءُپہ آئی ءَ گیشتر ترسگ ءَ اَت ، من یک رندے پد ءَ گْوشت : ’’تو مہ یا ھمے گھار بس اِنت پہ ھمراھی ءَ ۔
‘‘
بلے آئیءَ نہ منّ اِت ءُگْوشت :’’ اناں من کَہ یَں گوں ۔
‘‘
منی دپ ءَ در اَتک :’’ بہ یا ۔ ‘‘ ءُمن سک اشتاپی چَہ آاُود ءَ در اَتک آں ۔ لوگ ءِ دیم ءِ ایف سی ءِ وردی پوشیں سپاھیگ ءُسول ڈریس ءَ بازیں لشکری اُوشتاتگ اَت بلے مارا ھچ نہ گْوشت اِش ما دمک ءَ روان بوت اِیں ۔من گشاد گامے روگ ءَ اِت آں ، کامریڈ ءُآگھار ھم گوں ترندیں گاماں ھمراہ اِت اَنت ۔ من کامریڈ ءِ نیمگ ءَ کلھے چک جتءُگْوشت :’’ایشاں ھال رستگ ۔ ‘‘

 ءُگوں ھمے گْوشگ ءَ بے ارادگی منی گام تیز تر بوت آں ۔ بلے من راہ ءَ ھم سوھو نہ اِت آں ءُدگہ دمکے ءَ پترگ ءَ اِت آں کہ چَہ پشت ءَ مارا گھار ءَ توار جت :’’ راہ اِے نہ اِنت تچک ءَ برو اِت ۔
‘‘
ما دیم تچک کرت ءُچَہ میتگ ءِ پشتی کسانیں تنکیں دروازگ ءَ سر کشت ءُاَنچوش کہ دیم ءَ جنز اِت آں دیست دو زورگریں ایف
 سی ءِ سپاھیگ اُوشتاتگ ، یبرے منی دل ءَ گْوشت پد ءَ میتگ ءِ نیمگ ءَ بہ تچ بلے من نہ تتک آں ،چَہ بلا ءِ بیمءَ بلا ءِ لاپ ءُبوت کنت کہ اے من ءَ پجامہ یار اَنت ۔داں اینچک ءَ من دیست کہ کامریڈ کریمہ  ھم منی راستی کوپگ ءَ اُوشتاتگ ۔ من وتی ترس ھکل کرت ءُگوں بچکندگیں لنٹاں آیانی نیمگ ءَ چار اِت آیکے ءَ من گْوشت : ’’ کارڈ دکھا ؤ ۔‘‘
دل ءَ جوش وارت کہ درامدیں سپاھیگے منی جند ءِ ملکءَ من ءَ گوں درامدیں زبان ءَ جست بہ کنت کہ وتی پجار ءَ بہ کن ،کمو من ءَ بہ چار وتی چماں پچ کن کہ من ھمے ھاک ءِ رنگ آں بلے تو ؟ من اے ھاک ءَ رُستگیں دنیا ءِ چَہ درساں مستریں نودربرانی آشوبی گلاں یکے بی ایس ا وءِ چیئرمین آں ءُتو من ءَ چوش تڑی دیگ ءَ ئے ءُمن تر ا ھچ گْوشت نہ کن آں ، بندگی ءُزیردستی دگہ چی بوت کنت ۔ جیڑاِت بلے من پیشیگیں رنگءَ بچکندان ءَ کارڈ کشت ءُپیش داشت۔ من چم نیم چمی اے نیمگ آنیمگ ءَ چار اِت مزنیں کساسے ءَ دژمن ءِ سپاھیگ ءُچیراندریں ادارھانی لشکر ءَ میتگ اَنگیر کرتگ اَت ۔
آیاں من ءَ زرت ءُدیمتر ءَ اُوشتاتگیں سادہ پوشیں مردمانی نیمگ ءَ روگ ءَ اِت اَنت کہ چک اِش جت ، کامریڈ کریمہ ءِ نیمگ ءَ چار اِت ءُتپنگ کشت اِش:’’رکو ! تم آگے مت جاؤ
 ، ‘‘
من ھچ گْوشگی نہ بوت آں ، چَہ زھر ءَ جُش اِت آں بلے بے وسیں مردمے ءِ بستار ءَ اے زوراکی ھم سگ اِت ءُایر برت ، کامریڈٖ کریمہ ءَ گْوشت :’’ میرابھائی ہے میں جاؤں گی ۔‘‘
آیاں گْوشت : ’’ نہیں وہاں تفشیش ہوگی تم یہی رکو ۔‘‘ آ وت ھمود ءَ اُوشتات اَنت ءُمن ءَ ھما سادہ گدیں مردمانی نیمگ ءَ روان اِش دات ۔آیاں من ءَ باز جست کرت ، نام ، پت ءِ نام ، کج ءَ نشتگ ئے ، اد ءَ چی کن ئے ءُباز دگہ جست۔ من زانت کہ اے مردم پہ زاھد بلوچ ءِ شوھاز ءَ اد ءَ نئے اَتکگ اَنت پمیشکا من ڈڈ تر بوت آں ۔ جست کنوک ءَ ھم گیشتر شک نہ کرت ءُگوں پولوکیں چماں چارانءَ گْوشت :’’ جاؤ ۔
‘‘
من کامریڈ کریمہ ءِ کر ءَ اَتک آں ۔ روڈ ءَ آدست لوگ اِت اَنت ءُآھانی دیم ءَ پہ گْوزگ ءَ راہ ھست اَت ۔من گوں وتی ھمراھاں ھما نیمگ ءَ راہ کپت آں ۔دوئیں گھار منی ھمراہ اِت اَنت ءُماروگ ءَ اِت اِیں کہ چَہ پشت ءَ توارے منی گوشاں کپت :’’واپس آؤ ۔ ‘‘توار ءِ اِش کُن ءَ گوں منی پاد گْران تر بوت اَنت بلے ما ھرسئیناں چک نہ جت ۔ھمے میان ءَ کامریڈ کریمہ ءَ سر چست کرت ءُمنی نیمگ ءَ چار اِت چَہ آئی ءِ دیم ءَ پریشانی وانگ بوگءَ اَت ۔ من ھم زانگ ءَ نہ اِت آں کہ نی چی بیت ، بے وسی یے ءَ من ءَ مانشانتگ اَت ،دژمن ءِ دیم ءَ واک ءُھاٹیگ ءِ نابرابری ءَ گندگ ءَ اِت آں ۔گمان بوت کہ یکے ءَ من ءَ چَہ مزنیں چدگے ءَ جھل ءَ چگل داتگ ءُمن جھل ءَ کپان آں اے میان ءَ دگہ چی بہ جیڑ آں نی چی بیت ءُمن چون باں؟؟ من لوٹ اِت کہ چک بہ جن آں سما کرت کہ یکے ءَ چَہ پشتی نیمگ ءَ منی کالر ءَ گیپت ،من پد ءَ دزگیر بوت آں ۔

چَہ ھمیشاں یکے ءَ کہ مارا ککار دیگ ءَ اِت اَنت گْوشت : ’’ تمہیں سنائی نہیں دے رہا؟ ۔
 ‘‘
من گوں بے تواری ءَ آئی ءِ نیمگ ءَ چار اِت ،آئی ءَ گوں زار ءَ دست پہ منی جنگ ءَ چست کرت ءُگْوشت :’’ ایسا تھپڑ ماروں گا کہ دونوں کان سے بہرے ہوجاؤ گے ۔
‘‘
من ءَ دل ءَ گوشت ، ھوزوراک نی تو ’’تھپڑ‘‘ جن ئے یا تیر منی بھت چَہ منی دست ءَ لگوشتگ ءُتئی دست ءَ اَتکگ ۔آیاں پد ءَ من ءَ گوں سادہ پوشیں انٹلی جنس ءِ کارمنداں دیم پہ دیم کرت ۔کریمہ ھم گوں من آیگ ءَ اَت کہ ایف سی ءِ سپاھیگاں آئی ءِ راہ بست۔من سادہ پوشانی دیم ءَ اُوشتاتگ اَتک ءُاُوشتات آں ، آیاں وتی جست بندات کرت اَنت۔

’’ کارڈ دکھاؤ___ کیا تم افغانی ہو ؟‘‘

’’ نہیں ‘‘

چَہ منی پسو ءَ منی نیمگ ءَ شکی ئیں چماں چار اِت اِش ۔آیاں میار نیست اَت منی پُچ ءُپوشاک ، رنگ ڈول اوگانیانی وڑ ءَ اِت اَنت۔ریش مزن اِت اَنت ،کوٹے گْور ءَ ، کلاھے سر ءَ ءُچادرے کوپگ ءَ اَت ۔یکے ءَ گْوشت : ’’ منہ دیوال کی طرف کرکے بیٹھ جاؤ ۔‘‘ من ءَ آ پوروریموٹ ءِ سر ءَ کاربندگ ءَ اِت اَنت ، گوں آیانی پرمان ءَ ھما دمان ءَ نشت ءُدیم دیوال ءَ کرت ۔آیاں وتی جست ءُپرسانی دْرچ برجاہ داشت من سر چست کرت پہ پسو ءَ بلے چَہ آیاں یکے ءَ منی سر گیپت ءُگوں زور ءَ جھل کرت ، ھِٹ بے وسی۔

کامریڈ کریمہ میتگءِ کسانیں دروازگ ءِ دپ ءَ اُوشتاتگ اَت ، مئے ھمراہ ءُدگہ لھتے مردم ھم اُوشتاتگ اَت ۔چَہ سادہ پوشاں
 یکے ءَ ایف سی سپاھیگاں گْوشت :’’ ان سے کہو گھر جائیں ؟
‘‘
ایف سی ءَ گوں کریمہ ءَ ھمے ھبر گْوشت اَنت بلے آئی ءَ گْوشت :’’گھر نہیں جائیں گے ، اپنے بھائی کے ساتھ جائیں گے ۔
‘‘
آئی ءَ پسو دات :’’ اس کی تفشیش ہوگی ، اسے چھوڑ دیں گے تم گھر جاؤ ۔
‘‘
کریمہ ءَ نہ منّ اِت :’’ ہم کھڑے ہیں ، تم تفشیش کرؤ ۔


‘‘
ایف سی ءِ گالوار ھم ترندتر بوت :’’ یہاں سے دور جاکر کھڑے ہوجاؤ ۔ ‘‘
’’
ہم اپنے بھائی سے دور ہی کھڑے ہیں ۔‘‘ کریمہ ءَ گوں ککار ءَ گْوشت ،من سر چست کرت ءُآئی ءِ نیمگ ءَ چار اِت ، بے توار بوت ۔ من زانت سرپد بوت کہ من ءَ آئی ءِ گوں پاکستانی رستریں ایف سی ءِ سپاھیگاں دپ جاکی وش بوگ ءَ نہ اِنت ۔چَہ سادہ پوشاں ھم یکے ءَ آیانی نیمگءَ وانک دات کہ لوگ ءَ برو اِت بلے کامریڈ ءَ گْوشت ؛’’نہ رواِیں۔‘‘
آیاں من ءَ پرمات کہ ایشاں بہ گْوش ، من وت ھم ترسگ ءَ اِت آں کہ چوش مہ بیت کہ کامریڈ کریمہ ءَ دگہ تاوانے بہ دئے اَنت پمیشکا من دست شھار دات ءُگْوشت :’’ گس ءَ برو اِت ۔‘‘ من سئے رند ءَ دست شھار دات آئی ءَ سرجھل کرت ءُاُوشتات بلے نہ شت ،نی مردم باز مُچ بوتگ اَت ھرکس وتی لوگانی دپ ءَ اُوشتاتگ ءُچارگ ءَ اَت ۔ ایف سی ءِ سپاھیگے ءَ وتی تپنگ چست کرت ءُگْوشت :’’ اپنے اپنے گھر میں جاؤ اور دروزاے بند کرلو ۔‘‘

من دل ءَ جیڑ اِت کہ ایشانی زور ءُواکداری ھمے تپنگ ءِ سرءَ اِنت اگاں ھمے تپنگ مئے دست ءَ بوت اِنت آئی ءَ اے گوہ بھر نہ بوتگ اَت کہ اینکس مردمانی نیمگ ءَ وتی تپنگ ءَ شھار بہ دنت ءُآھاں بیھار بہ دنت ۔نودربر گلے ءِ باسکے ءِ بستار ءَ پہ من چَہ تپنگ ءَ قلم ءِ اَرزش دائم گیشتر اِنت بلے دژمن ھرچ سیمسران لپاشان اِنت ۔ھمے میان ءَ کسانسالیں زھگے کہ ٹالکی ئیں سائیکل ءَ سوار اَت ھمے میتگ ءِ دپ ءَ اَتک آئی ءَ گوں اَجکھے ءَ مردمانی ءُایف سی ءِ نیمگ ءَ چار اِت ھچ سرپد نہ بوت کہ چی بوگ ءَ اِنت ۔چَہ زورگریں سپاھیگے ءَ جست کرت  ئِے :’’ کیا ہواہے انکل ؟ کیا چور آئے ہیں ؟ ‘‘

آ گْونڈل راست گْوشگ ءَ اَت آیگ ءَ وَ دز اَتکگ اِت اَنت ، دری الگاری کہ مئے ملک ءُمڈیانی پلگءَ اَتکگ اَنت ، دُز نہ اَنت تمردیں ڈنگ اَنت ، آیاں آ کسانسالیں گْوندو ءِ گْورجیگ گیپت ءُچست کرت ءُگْوشت :’’ گھر جاؤ ورنہ تمہیں گولی مار دوں گا ۔‘‘ آئی ءَ کہ چوش گْوشت ، گْوش ئے تیر ءَ منی جگر سمب اِت ، آ زھگ چینکس مِھروانیں رنگے ءَ سپاھیگ  توار پر جتگ اَت بلے آ رسترھیلیں مردم ءَ گوں بیھار مانبست ۔ چُک چَہ ترس ءَ لرزگ ءَ اَت آئی ءَ چَہ وتی سرءِ بان ءَ ڈگار ءَ چگل دات ، آئی ءَ وتی سائیکل زرت ءُچَہ مئے چمان اندیم بوت ۔

من ءَ ھبرے یات اَتک ،شھید لالا حمید ءَ کسہ آرتگ اَت ۔گوادر ءِ دمکاں یک روچے پنجاپی یے گوں وتی پیک اَپءَ کسانسالیں سائیکل سوارے ءَ جُتک اَت ، داں جیمڑی ءِ شھیدانی چارراہ ءَ رسینت ئِے
۔
 چَہ وتی  گاڑی ءَ ایر آیگی اَت کہ ایر بَہ اِت ءُچک ءَ بہ جنت بلے لھتے  کامریڈ نزیک ءَ اَت چَہ آئی ءِ ایر کپگ ءَ پیش آیاں انگیر ءَ کرت ، بے وار بوت ۔ مُکینان چکءِ میا ر ئِے گْوشت کہ من روگ ءَ بوتگ آں چَہ منی کش ءَ گْوستگ ءُمنی گاڑی ءِ کانچ ٹُک اِت ئِے۔ من کہ کانچ جھل کرت ،من ءَ گڈی پیش داشت ءُگْوشت ءِے :’’ بلوچستان ہمارا ہے ، یہاں سے نکل جاؤ ۔‘‘ ءُھمے دانک ءِ گْوشگ ءَ پد تتک ۔من پمیشکا دمب ءَ اَتکگان ءِے کہ سرپد ءِے کن آں ۔ آئی ءِ ھبر دپ ءَ اَت کہ ورنایے ءَ دست آئیءِ گْورجیگ ءَ برت ءُدلمانگ اَت آئی ءَ چَہ گاڑی ءَ ڈن ءَ بہ کش اِیت۔ گْونڈو دیراُ وشتاتگ ءُآئی ءِ سر ءَ کندگ اَت آئی ءَ کہ ھما نیمگ ءَ چار اِتُ ُ چار اِت ۔ چک ءَ وتی دست جمک کُرت ءُسوبمندی ءِ نشان پیش داشت ،پد ءَ مشت کرت ءُچست کرت۔بلے بچکندگ ءَ اَبید ھچ نہ گْوشت ئِے، وتی راہ ءَ شت ءُپنجاپی گوں بے وسی ءَ بلوچ ورنایانی انگیر ءَ اَت، بلے آ روچی ندارگ چپگان اَت بلوچ ورنایے پنجاپیانی انگیر ءَ اَت ۔ کسانسالیں زھگے کہ آئی ءَ ناں سپاھیگ ءَ گڈی پیش داشتگ اَت ناں چَہ وتی ملک ءَ درایگ ءِ گْوشتگ اَت چست کرت ءُزمین ءَ جت بلے کس ءَ ھچ نہ گْوشت درس تْرک ءُنک چار گ ءَ اِت اَنت ۔ ھما گوادری زھگ ءَ کہ سوبمندی ءُمشت ءِ نشان پیش داشت اَنت آ یکجائی ءُسوبمندی ءِ واک ءِ درانگازی اَت اد ءَ ھرچی بیگواہ اَت ،ندارگ چاروک درسیں بلوچ چوش من ءَ بے وس اِت اَنت ۔
من ھمے جیڑگ ءَ اِت آں کہ آں من ءَ چست کرت ءُکْوھن ماڈلیں اسپیتیں کوری یے ءِ پشت ءَ نندارینت اِشءُمنی اے کش ءُآکش ءَ دوایف سی سپاھیگ نشت ۔

کامریڈ کریمہ ءَ گام چست کرت اَنت پہ گاڑی ءَ بلے آیاں داشت :’’ مت جاؤ ورنہ تمہیں بھی ماریں گے ۔‘‘من کہ آ وھدی گوں بے سماھی ھمے ندارگاں چارگ ءَ اِت آں ،پچ لرز اِت آں ۔ اے رسترانی دست ءَ ھرچی بوت کنت ایشاں ناں نام ناں ننگ ، بے ڈس ءُنشان اَنت اَنچوش کہ رستر ۔
’’
مارو مجھے ۔‘‘ کامریڈ ءِ زھر،  وسی ءُگریوگ ھواریں توار ءَمنی گوشاں کپت ءُآئی ءِ گڈی توار اَت کہ من اِش کرت ۔
ھمے گاڑی ءَ کہ من ءَ سوار کرت اِش چَہ کامریڈ ءِ دیم ءَ گْوست ءُھمے سڑک ءَ روان بوت ۔ ھمے کشک ءَ ھرجاہ مزنیں کساسے ءَ دژمن ءِ لشکر اُوشتاتگ اَت ۔ آیاں من ءَ دیر نہ برت ھمے سڑک ءَ دگہ چیک پوسٹے ھست اَت ھمود ءَ داشت ءُفون ءَ گوں یکے ءَ گپ اِش کرت ۔من پشت ءَ نشتگ اِت اَنت منی اے کش آکش ءَ تپنگی ئیں سپاھیگ کڑک کڑک ءَ نشتگ اِت اَنت بلے آیانی چمانی تہ ءَ رژن ایر رِیتکگ اَت چَہ ڈن ءَ تکڑاہ ءُتمرد بلے چم اِ ش ھور ک ءُچَہ ترس ءَ چکار اِت اَنت ۔ آیاں پہ وتی ترس ءِ چیر دیگ ءَ وت ءَ کڑک کڑک داشتگ اَت ھردے منی نیمگ ءَ چار اِت اِش من بچکند اِت گڑا آیاں وتی دیم سڑک ءِ نیمگ ءَ کرت ۔ من ءَ گمان بوت کہ چَہ وتی کرد ءَ میارگ اَنت ، بازیں میاریگی ھم مردماں نفسیاتی ھساب ءَ زوراکی ءُبے وسانی لگتمالی ءِ نیمگ ءَ بارت ءُآ وتی میاریگے ءَ ھمے کلپیں کردءِ پوشاک ءَ چیر دئے اَنت ، وتی ترس ءَ وتی بیم کن اَنتءُپیش داراَنت ۔
کمے دارگ ءَ پد آیاں پد ءَ من ءَ ھما جاہ آؤرت کہ دزگیر اِش کرتگ اَت چَہ کوری گاڑی ءَ کشت ۔ دیم ءَ سیاھیں بندیں کروزرے اُوشتاتگ اَت ، کش کرءَ بازیں انٹلی جنس ءِ سادہ پوشیں کارمندھم اُوشتاتگ اَت ۔چَہ ھمیشاں یکے ءَ منی دست تاب داتءُپشت ءَ بست اَنت ءُچَہ منی چادر ءَ منی چم۔ منی چماں دنیا تھار بوت، آیاں من ءَ چست کرت ءُدومی گاڑی ءَ کرت ، گمان ءَ ھما سیاھیں گاڑی اَت کہ من دیستگ اَت ۔

لکو جان! منی دزگیری ءِ کسہ ھمیش بوت ، من زاناں من آسر ءَ پہ تو ملوریں ھبر  کرت ۔سنگتانی بیگواھی سک گْران اِنت من چَہ وت زان آں کہ سنگتے بیگواہ بیت چی سما بیت ، گْوش ئے کسے تئی بالادءِ بھرے چَہ تو بے سند اِیت ۔بلے من بیگواہ نہ آں  من پاکستانی رسترانی زندان ءَ آں ، ناں ذاکرمجید ، دین جان ، رمضان ، غفور ءُدگہ ھزارھاں جھدکار کہ ما اِش بیگواہ گْوش اِیں بیگواہ اَنت مارا یک اَنچیں دژمنے ءَ آوار جتگ کہ سرجمیں دنیا آئی ءَ شرے ءَ زانت ءُپجار کار اِیت ۔ دنیا ءِ بے تواری پہ وتی سیت ءُلب ءَ اِنت ءُاے سکیں تورناکیں ھبرے ناں ایوک پہ بلوچ راج ءَ بلکیں سرجمیں انسانیت ءَءُایشی ءِ برورد ءَ ھم تیوک ءَ بلوچ نہ وارت بلکیں اے گُنج کہ پاکستان ءِ نام ءَ کِشگ بوتگ ، امریکا، برطانیہ ، چینءُسعودی ایشی ءَ آپ دیگ ءَ اَنت ایشی ءِ تام دنیا ءِ نک ءَ تھل کنت ۔ چوناھی ءَ بازین ءِ نکے تھل ئِے کرتگ اے ھرچاریں ملکانی کہ من نام گیپت ھم ۔

منی نمدی دراج بوت ، منی کر ءَ تاک نہ کٹ اَنت پرچا کہ من ھیالانی تاک ءِ سر ءَ پہ تو نمدی نوشتہ کنگ ءَ آں ءُقلم ھم گمانی اِنت بلے نی تئی زھیر تْرہ اِتگ ءُنوشتہ کنگ ھم چوشیں کارے نہ اِنت کہ مردم یکشل ءَ نوشتہ بہ کنت ، مژگ ژند پند بنت ءُاَگاں ترا کسے بہ گْوش اِیت نوشتہ بہ کن بزاں پس ئِے کارچ ءَ دات ھاھاھا ۔ لکو! ھردے کہ چَہ اِد ءَ در بہ یا آں تئی گوش ءَ گر ءُدیم ءَ نندارین آں ،چار آں چوں تو ھینڈبل نوشتہ نہ کن ئے ،تو منی سنگتی دیستگ چیئرمین گری ناں ، ھاھاھا۔
لکو! درائیں سنگتاں سلام کن ، ھما شپانک ءِ ھال ءَ دئے تئی دل ءَ انگت وت ءَ بُزانی بادشاہ سرپد بیت یا نی زانت کہ من مردمے ءَ آں ؟ ھمیشی ءَ ھم منی سلام ءَ سرکن ۔تو سلامت بات ئے من سلامت آں ۔
تئی سنگت
زاھد بلوچ ، پاکستانی ٹارچر چیمبر