درشَور ءُ ناتپاکی
( ھبر آ نہ اِنت کہ تو کرتگ ھبر ھما اِنت کہ گیشترءَ دوست کرتگ )
یک ھبر ءِ روش نا تپاکی ءِ بن :’’ یکیں گوانزگ ءَ ھِیران ھم توار کن اَنت ‘‘ بزاں لوگے بہ بیت ، سیاسی گلے ، ٹک ءُ تمنے ، ملک ءُ راجے یاچوناھیں ھم مچی یے آئی ءِ تہ ءَ درسیں مدام یک راہ ءُ یک ھبر نہ بنت ۔ بلے ایشی ءَ اگاں کسے ناتپاکے ءِ نام بہ دنت ھم راست نہ اِنت ناتپاک ھما وھد ءَ سر کش اِیت کہ کسے دومی ءَ ھبر ءِ موہ مہ دنت ، گوں یک دومی ءَ دیوان ءُ ھبر کنگ کس ءَ واک مہ بیت ۔ ھر کس ھمے سرپد بہ بیت کہ راھشون ءُ سوج ءِ مانزمان چَہ آئی ءَ ابید دگہ کس نہ اِنت ۔ یک ھبر مدام ناتپاکی ءِ بن ھشت ایرکنوک اَنت ۔ اگاں پہ ھبر ءُ ھال چَہ یک دومی ءَ سدگ ءُ گستا بوگ ءِ کار بنا بیت گڑا چک گوں مات ءَ ، مات گوں پت ءَ ، سنگت گوں سنگت ءَ ، برات گوں برات ءُ ملک گوں ملکاں نہ سیل ءُ جنگ بنت ، جھان دمان ءَ سر ءُ چیر بیت
۔ سنچ دار ، مستری کرزوک ، مِھتر ءُ گھگیر ھما اِنت کہ ھرکسے ھبر ءَ گوش دار اِیت۔ چَہ وتا کس ءَ دلرنج بوگ ءَ نہ ھِل اِیت کستر ءُ مستر ءَ یک کچ ءُ کساس شرپ دنت ۔ ھما کس کہ مستر بوگ ءِ بزانت ءَ ھمے سرپد بیت کہ نوں درس آئی ءِ پاد چیر ءِ ھاک ، رمگ ، دست ءِ مھجول ءُ چیردست اَنت ، سرجم دید ایوک آئی ءٰ جند اِنت گڑا چاگرد ءَ کم کم ءَ انچیں جیڑہ چست بنت کہ ما وتی چاگرد ءِ تہ ءَ گندگ ءَ اِن اِش ۔ اے رنگیں رَوش لوگ پروش اَنت ءُ ملک ھم برباد کن اَنت عرب ملکانی تہ ءَ چست بیوکیں آشوبانی بن ھمے روش اِنت۔
اے روش چَہ مردم ءَ نیک ءُ بدءِ پجار ءَ بارت ۔ وانگ ءُ زانگ ءُ سرپد کنگ ءِ راہ ءُ راھبنداں نابلدیں مردم ھمے سنچ ءُ زانت ءِ ھدابند اِنت ۔ ما چَہ اے رم ءَ پمیشکا گستا نہ بئے اِیں کہ ماوانندہ یا مدام کتاب وانوک ، سیاسی جاوراں سرپد ءُ پھتویں مردم اِیں ۔ یا ما یک گل ءُ مچی یے مستر جوڑ کنگ بوتگ اِیں ۔ کسے کہ دومی ءَ سرپد کرت نہ کنت بہ زانت کہ آئی ءِ دلیل ءُ ھبرانی تہ ءَ جاھے کمی یے ھست یا کہ آ سوتمندیں سوجے دیگ ءَ نہ اِنت سوج دیگ ءَ پیش اگاں کسے اے گمان ءَ بہ دار اِیت کہ آئی ءِ سوج ھمک تک ءُ پھنات ءَ سرجم اِنتءُ آئی ءِ سر ءَ کس ءَ ایراد گرگ ءِ گنجائش نیست ۔ھما کس یا مچی ءَ کہ سوج دیگ بوگ ءَ اِنت آ وت چَہ وتی شر ءُ بد ءِ زانگ ءِ سنچ ءَ زِبھر اِنت گڑا بوت کنت اے رنگیں پگرداریں سوج دیوک دلپروش بہ بیت یا دیوان ءِ ایراد ءِ سر ءَ باھند ءُ برانز بہ گیپت۔ سیاسی پرشت ءُ پروشانی دپتر ھمے ڈس اِیت کہ’’ گل ءُ مچی ‘‘ انچیں ھیال ءُ لیکوانی سبب ءَ بھر بوتگ اَنت ۔
ھبر چون کنگ بہ بیت :
مردم ھمروچیگیں زندمان ءَ ’’ برٹش بیرسٹرانی ‘‘ پیم ءَ بہ بیت گڑ اچاگرد سک بے رنگ ءُ بے تام سما دنت ۔ درستانی دپ یک کچ ءَ پچ بند بہ بنت ، توارانی برزی ، گالانی کارمرد ، نند ءُ پادایگ ، سوج ءُ سوڈگ نہ یک بوت کن اَنت ناں بہ بنت ۔ شور ، گر ءُ نھر ، پاتراپ ءُ ھکل ءُ ھوکل ایشانی ھم چاگرد ءَ بستار ءُ ارزشے ھست ۔ ھمے پیم جاھے موتک ءُ گریوگ ھم لوٹ اِیت ناں کہ زند چَہ ھالو ءُ کندگاں زِبھر بوت کنت بلکیں منی نز ءَ زند ءِ گیشتریں بَھر گوں وش ءُ وژدلی گوازینگ لوٹ اِیت ۔ ناوشی ءُ اندوہ مردم ءِ وت سراپی اَنت اناگت ءَ کاینت انچوش کہ کس نہ زانت کدی زمین چنڈ بیت ءُ آبادی سر ءُ چیر بنت ۔ھما اداراں کہ گم نیست وشی ءِ اَدار اَنت چَہ آھاں وشی زورگ لوٹ اِیت ۔ اگاں وشیں سوتے تئی ارواہ ءَ ساڑین اِیت گو ش ئِے بہ دار ۔ وتی ھیال ءَ یلہ چر کن داں جھان ءِ ھمک کنڈ ءَ سپر جت بہ کنت ،پہ وتا جوان ءُ شریں راہ ءُ در شوھاز اِت بہ کنت ۔ آ کس کہ در کسانی ھمے ترس ءَ بہ بیت کہ ھرچے آئی ءِ چاگرد ءَ یا ھما رنگ ءَ کہ آ ئی ءَ دربرتگ ھمدپ نہ اِنت آ شر نہ بیت گڑا آ ماں جھان ءَ زندگی کرت نہ کنت البت دگرانی ھیال ءُ لیکوانی غلام بوت کنت ۔ اگاں کسےءِ پیرکے ءَ شپ ءَ اسپیتیں چی پہ وام نہ داتگ آ ھمے بے راھیں کار ءَ پمیشکا بہ کنت کہ آئی ءِ پیرک ءِ پرمان اِنت گڑا آئی ءِ سنچ ءِ ردوم ھمد ءَ آسر اِیت، اے غلامی ءِ یک تھرے ( قسم ) ۔ ھمے روش ترا بالادی یاراجی ھساب ءَ ھم آجوبوگ ءَ دار اِیت ۔ آجوئی ءِ جھدکار یک مردمے ءِ بستار ءَ پیش ءَ وتی تب ءَ آجو کنت رند ءَ پہ راجی آجوئی ءَ گامگیج اِیت ۔مئے چاگرد ءَ نادراہ روش پمیشکا گیش اَنت کہ مئے زانتکار ءُ وانندہ وت ھمے نادراھی ءَ گیپتگ اَنت ۔ اگاں کسے ملا اِنت وَ چد ءُ گنتر آ پہ کس ءَ رَد کنگ ءُ ایراد ءَ راھے پشت نہ دنت ، آئی ءِ ھمپان چَہ ’’ کمیونسٹ ، لادین ،کافر ، مشرک ءُ بدعتی ‘‘ ءِ دژناماں چکار اِنت ۔ ملا ءُ آمی ءِ نہ سیلی ءَ سر در رَوت کہ جتائیں کشک ءِ مردم اَنت۔ بلے ملاگوں ملا ءَ نہ سیل بہ بیت گڑا بہ زان کہ نادارھی ءَ گور جتگ اَنت ۔ اے کار ءَ مئے راجدوست بس نیم بِٹک پُشت ءَ بنت بلکیں ، بلے مئے پیلک ھم ’’ نہ زانتکار ، غدار ، ملا ءُ وت ھبر ‘‘ رنگیں دژنام ءَ سرریچ اَنت ۔ منی ھبر ءِ سرجم کنگ ءَ پیش امیتابھ ءِ ڈائیلاکاں مہ جیڑ اِت کہ ’’ شرابی ءَ شرابی مہ گوش آں گڑا پجاری بہ گوش آں ۔‘‘
درورداتگیں گال چوش نہ اِنت کہ راستینئے اَنت اے راستی اَنت ھم ءُ اگاں پہ جاہ گوشگ بہ بنت دژنام ھم نئے اَنت ۔ اگاں کسے پادگاں بہ لانچ اِیت ءُ رِیش بہ دار اِیت ھم پہ ملا گوشگ ءَ گل بیت ھمے پیم وابے تہ ءَ زند ہ باد ءُ مردہ باد ءِ جاک جنوک وتا چَہ درساں مستریں راجدوست سر پد بیت ۔ بلے اگاں کسے ’’ ملا ‘‘ ءَ راجدوست بہ گوش اِیت بہ زان کہ زاہ ئِے دات ھمے پیم یک آزاد پگریں مردمے ءَ پہ وتا ’’ ملا ‘‘ ءِ نام تور اِیت ۔ ھرکس ءَ پت ھست بلے اگاں کسے پت ءِ نام ءَ سر بہ کن ئے پہ ھما نام گیپتگین ءَ بدے بیت ۔ ھمے پیم اگاں گل ءُ مچی یے تہ ءَ کسے گوں کسے ءَ ناتپاک بہ بیت چَہ ایشی ءَ اے مراد زورگ مہ بیت کہ گوں گل ءِ مول ءُ مراداں ناتپاک اِنت ۔ وتی گل ءُ مچی ءِ تہ ءَ انچوش پہ دیم کس ءَ ھوار مہ دئے اِت بلے گوں ھما سنگت ءُ بیلاں کہ مچی اِش جوڑ کرتگ یا دیمتر ءَ ھمیمچی ءِ تہ ءَ جوڑ کرتگیں راھبندانی ھساب ءَ ھوارکبنت آھاں مچی ءِ دیوال ءَ جتگیں ھشت بہ زان اِت یک دیوالے اگاں لکھانی بلاکانی سر ءَ جو ڑ کنگ بہ بیت ءُ ھمیشانی تہ ءَ یک بلاکے ھم دربئے اِت جوڑ کنوک گوں’’ ایمن ءُ ساکمے ‘‘ ءَ ایشی ءَسرگوز نہ کنت کہ یک بلاکے در اَتکگ۔ بلکیں ھمے بلا ک ءِ جاہ ءَ اشتاپی گیپت اگاں چوش مہ کنت گڑا دیوال نزور بیت ءُ ھمے جاہ ءَ کہ بلاک در کپتگ ھالیک بیت ھما مول کہ پہ آئی ءَ اینکس مزنیں دیوالے لک کنگ بیت سوبین نہ بیت ۔ انچوش کسے پہ وتی گس ءَ یک بلاکے ءِ درکپگ ءَ ھمے سرپد بیت کہ چَہاِد ءَ مشک ءُ دگہ جناور راہ کن اَنت ھمے پیم مچی ءِ تہ ءَ یک مردمے ءِ درکپگ ءَ سرپد بہ بئے اِت ۔
اے رنگیں جاوراں گھگیر ءُ مھتر ءُ راھشونی ھما کرز اِیت کہ داں گڈی وس ءَ ھمے مردم ءَ پدا گوں وت ھوار ترینگ ءِ جھد کنت۔اگاں اے کار ءَ سوبین مہ بیت ایشی ءَ پہ وتا مزنیں تاوان ءُ پروشے بہ زانت بش بش بہ وارت وتی نزوریانی سر ءَ بہ جیڑ اِیت اے روش ھم ستاکرز نہ اِنت کہ مادائم میار بار ھمائی ءَ کن اِیں کہ مچی ءَ یلہ کنت بلے اے مارگ بوتگ کہ گیشتر مچیانی تہ ءَ سریں مردمانی وت ھبری پہ ھما مردماں کہ تھماروک ءُ تھگنداَنت ابید سدگ ءُ یک کر بوگ ءَ دگہ راھے پشت نہ دئے اَنت ۔
ھرکس گپے ءِ پشت ءَ زھر کنت اگاں مئے مردمے ءَ لب بہ ترین اِیت ھم میار مئے مچی ئیگ اِنت پرچا ما چوشیں سوجکاری ءُ ھیلکاری نہ کن اِیں کہ مئے باسک مارا گستا مہ بنت پہ لب ءَ مہ تر اَنت ھمے پیم آھاں ترس ءُ پاتراپ ھم پروشت مہ کن اَنتءُ گیشتر مچی کہ ھمے بنیاد ءَ جوڑ بنت آھانی مردم لیکوی ھساب ءَ پھتو ءُ وتا داروک بنت ، نہ سیلی چَہ لھتیں ھبراں بیت کہ ما اِش اَرزش نہ دئے اِیں ۔ مچی ءِ جوڑ کنوک باید انچوش کہ پہ مچی ءَ راھبند ٹھین اَنت ھمے پیم سوجکاری ءُ ھیلکاری ءِ نیمگ ءَ ھم دلگوش بہ دئے اَنت ۔ سائنسی بنیاد ءَ جوڑ بوتگیں گلانی تہ ءَ سوج ءُ ھیلکاری تَک ءِ مردم گستا بنت کہ ابید چَہ اے کار اں دگہ ذمہ واری اِش دیگ نہ بئت ۔بے سوج ءُ ھیلکاری ءَ مچیانی تہ ءَ کار کنوک ءِ بسات ھما کس ءَ اِنت کہ بے زانگ ءَ موٹر سائیکل ءَ تاچگ ءِ وس بہ کنت ۔ پہ گندگ ءُ اِش کونگ ءَ دربرگ نہ بیت ۔ منی نزءَ پہ سوج ءُ ھیلکاری دیگ ءَ سئے کار المی اِنت ’’ گوشگ ۔ پیش دارگ ۔ کنائینگ ۔‘‘
اگاں تو لوٹ ئے کسے پہ مچی ءَ جار بہ پرین اِیت گڑاپہ ھمے کار ءَ ھمراہ ءِیکن داں بہ گند اِیت کہ اے کار چون بیت ( یکے رند ءِ سوجءَ کس ملا نہ بیت) ۔پدا آگوشگ بہ بیت کہ مراگشانی جار چے پیم پرینگ بیت ءُ دربندی ءِ چِے پیم ، شھر ءِ رودرتکی نیمگ ءِ مردم چِہ رنگ ءَ وتی نیمگ ءَ دلگوش کنگ ءُ پہ آیگ ءَ ساڑی کنگ بنت ءُ رو کپتی چِہ پیم ۔ رند ءَ آ ھمے کار ءَ یک بلدینے ءِ نگرانی ءَ پرمائیگ بہ بیت ۔ اگاں کسے اے رنگ ءَ سوج دیگ بوتگ گڑا بہ زان کہ آ زانت ، مئے مچیانی تہ ءَ وت ھبر ی ، شرگدار ءُ ایراد ءِ سنج نہ بو گ ءِ بنی سبب ھمیش اِنت کہ ما باسکانی ھیلکاری ءِ نیمگ ءَ ھچ دلگوش نہ دئے اِیں ۔
پہ مچیاں ھبر کنگ ھم دربرگ لوٹ اِیت( اد ءَ مچی ءَ مراد پچیں دیواناں تران کنگ نہ اِنت بلکیں شوربندی دیوان ءَ سوڈگ ءُ سوج اِنت ) ءُ اے ھبر من پیسر ءَ گوشت کہ مردم وتی ذاتی تب ءَ آجو بہ کن اَنت چَہ مچی ءَ درکپگ ءَ رند ھرکس آجو تب اِنت بلے مچی ءِ تہ ءَ آیگ ءَ رند ناں ۔ھرکس چَہ مچی ءَ ھوار بوگ ءَ پیش شر بہ جیڑاِیت کہ مچی ءِ راھبند چی اَنت ۔ مچی ءِ تہ ءَ کجام کار کنگی ءُ کجام نہ کنگی اَنت ۔ دو مردم اگاں وت ما وت نشتگ ءُ ھبر ءَ اِنت گنجائش ھست کہ آ سر برائی بہ کن اَنت ، کوچرائی ءُ انچیں بے سریں ھبربہ کن اَنت کہ آ ھانی آسر ابید چَہ یک دومی ءِ چڑینگ ءُ چَہ ایشی ءَ وشنود بوگ بہ بیت بلے مچی ءَ تہ ءَ ھرکس وتی تب ءَ یک نیمگ ءَ بہ کنت ءُ ھما مچی ءِ مولاں دیم ءَ بیار اِیت ۔ مچی ءَ کس ءَ اے حق نیست کہ آ دومی ءِ زند ءِ گرانھریں ادارھاں پہ وتی بے سر ءُ بے نپیں ھبراں زوال بہ کنت ۔
آ چَہ ھبر کنگ ءَ پیش ایمن بہ بیت کہ
۱:۔ ھما بنگپ ءَ ھبر کنگ ءَ اِنت آئی ءَ زانت ۔ آئی ءِ ھبر پہ مچی ءِ سوت ءُ نپ ءَ اِنت ۔
۲:۔مچی ءِ تپ ، میل ءُ مول ءَ گوں نزیکی کنت ۔ گ
۳:۔ گیشتر مردم اے زانت کہ آئی ءَ کجام بنگپ ءَ ھبر کنگ لوٹ اِیت پرچا کہ آ وتی لوٹ ءَ زانت ۔ بنگپ اگاں کسے ءَ دپ ءَ نہ داتگ گڑا بزاں مردم ءِ وتی تب ءَ گچین کرتگ بلے ایشی ءَ مچی ءِ دیوانانی پیش کنگ ءَ پیسر اگاں کسے اے درگت ءَ مچی ءِ تہ ءِ وتی نزیکیں مردماں شور ءُ سوڈگ بہ کنت ، چَر آھاں سوج بہ گیپت گڑاگوں جوان تریں دلیلاں وتی ھبراں پیش کرت کنت ءُ اے ھبر ءِ گمان گیشتر بیت کہ آئی ءِ ھبر ءَ مچی من اِیت پرچا کہ مچی گیشتر یک تب ءُ میل ءَ نزیکی کنوکیں مردمانیبنت ۔ مچی ءِ تہ ءَ ھشتاد درسد یک پیمیں روش ءِ مردم بنت ۔
۴:۔چَہ وتی ھبر ءِ کنگ ءَ پیش اِے ھبر ءَ ساڑی بہ بئے کہ تئی ھبر بُر بین بیت ھمے رنگ ءَ کہ تو پیش ئِے کن ئے منگ نہ بیت پمیشکا آئی تہ ءَ گنجائش پشت بہ دئے داں مچی اے سرھا ل ءَ جیڑ اِت بہ کنت ۔
۵:۔ مچی ءِ دیوان ءَ گوں تران کنگ ءُ سوج دیگ ءَ مدا م اے اِنان ءَ بہ بئے کہ تو وتی یک ھیالے پیش کنگ ءَ ئے ءُ اے ھبر ءَ مچی ءَ ھم گوں وتی توار ءُ آھاں دلگوش کنگ ءِ گالوار ءَ باور بہ کنائین اِیں کہ تو ایوک پہ آھانی جوانتریں سر ءُ سوجاں یک سوتمندیں راھے شون دیگ ءَ ئے ۔
۶:۔ اگاں مچی ءِ گیشتر مردماں تئی ھبر دوست کرت گڑا بہ زان کہ تو دانشمند ءُ سوتمندیں گپے جتگ ءُ اگاں تئی ھبر رَد کنگ بوت بزانت ھمیش اِنت کہ یا تو وتی ھبر مچی ءَ سرپد نہ کنائینتگ یا تئی سوج پہ مچی ءَ تاوان اِنت
۷:اگاں گپ جنوک ءَ وتی ھبر ءِ سرجم کنگ ءِ موہ رستگ آ اِے درگت ءَ دُرسانی سوج ءَ بے لَک ( یک دم دلگوش ) اِیت ءُ اگاں آ رَد کنگ بوت اے ھبر ءَ اُوپار بہ کنت ۔پیشانی کہ رَد کنگ ءَ گوں ابرمی(قدرتی ) ھساب ءَ کرچک بیت ، دل ءَ ھیالے رُد اِیت کہ ’’ تو یک سوتمندیں سوجے داتگ بلے رَد بوتگ ئے ۔ اے مردم درس ھم پت اَنت تئی سوج ءَ نہ زورگ ءَ مچی ءَ تاوان رَس اِیت ۔ ‘‘ گڑا بہ زان کہ تئی ھیال ترا رَد دیگ ءَ اَنت ترا وتی اے رَنگیں ھیال چَہ دل ءَ کشگ لوٹ اَنت بلے انگت تو ایمن نہ ئے ءُ پہ وتی سوج ءَ راھے لوٹ ئے چَہ مچی ءَ درکپگ راھے نہ اِنت بلکیں ھمے مچی ءِ تہ ءَ وتی سوج ءُ سرانی منارینگ کار بہ کن پہ وتا جوانتریں دلیل شوھاز ھما کار کہ تئی سوجانی پد ءَ نہ بوتگ اَنت اگاں آھانی آسر جوانتر در اَتک گڑا ترا پہ دل اے منگ لوٹ اِیت کہ تئی سوج رَد بوتگ بلے اگاں آسر ھما پیم کہ تو سوج کرتگ بیت گڑا اِے پہ تو دلیل اِنت کہ تو راست بوتگ ئے ۔
۸:۔اگاں تئی ھبر رَد کنگ بوت ءُ مچی ءَ انچیں سوجے کرت کہ ترا دوست نہ بوگ ءَ اِنت ترا اِے حق ھست کہ آ کار ءَ تو گون مہ بئے ءُ وتی جتائیں سوج ءِ نیمگ ءَ مچی ءَ گوں اے گالاں دلگوش بہ دئے کہ ’’ کہ من گوں شما تپاک کنگ ءَ نئے آں ءُ منی اے ناتپاکی ءِ سبب اِیش اَنت ( سبباں گوں دلیل بہ گوش ) ءُ مچی اے ھبر ءَ یات بہ کنت ۔‘‘ ۔ ایشی ءَ سیاسی زبان ءَ ’’ درشَور‘‘ بزاں ’’ اختلافی رائے ‘‘ گوش اَنت ۔ مچی ءُ گلانی شوربندی دیوان ءِ تہ ءَ درسیں گپ نویسگ بنت ، اے درگت ءَ یک پیتبندی دپترے ( ریکارڈ رجسٹر) ’’ کارروائی دپتر ‘‘ ءِ نام ءَ ھست ۔ داں جھل ءَ بہ گربرز ءَ ھمینچک کہ سیاسی دیوانجاہ یا ادارہ ھست بنت ( چَہ بنزہ ءَ بہ گر راجمان دیوان بزاں کونسل سیشن ءَ ) آھانی جتاجتائیں کارروائی دپتر بنت ۔ ھمے پیم بنزہ ءَ بہ گرداں بنجاہ ءَ اُگدہ داری دیوانانی ھم جتائیں کارروائی دپتر بنت داں مچی ءَ آسانی بہ بیت کہ کے ءَ چی ھبر کرتگ جوان ءُ ترامیں ( منظم ) مچی ءُ گل وتی ھمک دیوان ءَ پد دیوان ءِ کارروائیانی گچ اِتگیں ھبراں نویس اَنت ءُ مچی ءِ درسیں باسکاں دیم دئے اَنت ایشی ءَ ’’ گلجار ‘‘ یا ’’ سرکولر ‘‘ گوش اَنت ۔ اگاں مچی ءِ تہ ءَ یک ھبرے ءِ سر ءَ جیڑگ ءَ پد گیشتر مردماں ھبر رَد کرت ءُ گوشوک پہ اے ھبر ءَ ایمن نئے اِنت ءُ انگت سرپد بیت کہ آ راست اِنت گڑا آ کارروائی دپتر ءِ تہ ءَ وتی ’’ درسوج ‘‘ ءَ نویسائین اِیت داں آئی ءِ ھبر پیتبند ھم پیتبند بہ بیت ۔
’’ درشَور ‘‘ دیوک اگاں گوں مچی ءِ سوج ءَ ھوار نہ کپ اِیت آئی ءِ لوٹ اِنت ءُ اے ابرمی ھبر ے کہ یک کارے ءَ کسے ءِ دل نہ گوش اِیت پہ زور پرمائیگ نہ بیت بلے اگاں آ ھمے کار ءِ دیم ءَ میلانک بہ بیت ءُ من اِتگیں کار ءَ مہ ھل اِیت کہ مچی ءِ سوج ءُ سوڈگانی پیم ءَ سر جم بہ بیت گڑا بہ زان کہ آ وتی ’’ درشَور ‘‘ ءَ ’’ نا تپاکی ‘‘ جوڑ کنگ لوٹ اِیت ۔
.jpg)
Post a Comment